Κάρολ

P A T R I C I A H I G H S M I T H 24 «Παλιά είχα δικό μου μαγαζί με ρούχα, στο Κουίνς. Nα το ’βλεπες, μια χαρά μαγαζί ήταν. Και μεγάλο!» είπε η κυρία Ρόμπιτσεκ και η Tερίζ έπιασε έναν τόνο κομπασμού και άρχισε να ακούει παρά τη θέλησή της, νιώθοντας αηδία. «Ξέρεις, είχα εκείνα τα φορέματα με το V στη μέση, με τα κουμπάκια που φτάνουν μέχρι πάνω. Ξέρεις, πριν από τρία ή πέντε χρόνια…» Η κυρία Ρόμπιτσεκ άνοιξε τα δύσκαμπτα χέρια της να πιά- σει τη μέση της. Τα κοντά χέρια της δεν έφταναν για να περι- κλείσουν ούτε το μπροστινό της μισό. Φαινόταν πολύ γριά στο αμυδρό φως της λάμπας που μαύριζε τις σκιές κάτω από τα μάτια της. «Τα ονόμαζαν φορέματα Κατερίνα. Θυμάσαι; Εγώ τα σχεδίασα. Στο μαγαζί μου στο Κουίνς γεννήθηκαν. Και τώρα είναι γνωστά τοις πάσι!» Η κυρία Ρόμπιτσεκ σηκώθηκε από το τραπέζι και πήγε σε ένα μικρό μπαούλο που ήταν δίπλα στον τοίχο. Το άνοιξε, μι- λώντας καθ’ όλη τη διάρκεια, και άρχισε να βγάζει από μέσα και να ρίχνει στο πάτωμα κάτι φορέματα από σκούρο χοντρό ύφασμα. Σήκωσε ψηλά και της έδειξε ένα γκρενά βελούδινο φόρεμα με λευκό κολάρο και λευκά κουμπάκια που κατέληγαν σε ένα V κάτω από το μπροστινό μέρος του στενού μπούστου. «Βλέπεις, έχω ένα σωρό απ’ αυτά. Εγώ τα έφτιαχνα. Μετά οι άλλοι μ’ αντέγραψαν». Το αποκρουστικό κεφάλι της κυρίας Ρόμπιτσεκ έγερνε γελοία πάνω από το λευκό κολάρο του φο- ρέματος, που το συγκρατούσε με το πιγούνι της. «Σου αρέσει αυτό; Θα σου χαρίσω ένα. Έλα δω. Έλα δω, δοκίμασε ένα». Η Tερίζ έβρισκε αποκρουστική την ιδέα να δοκιμάσει κάποιο απ’ αυτά. Θα ήθελε πολύ να δει την κυρία Ρόμπιτσεκ να ξαπλώ- νει ξανά στο κρεβάτι της να ξεκουραστεί, αλλά υπάκουα σηκώ- θηκε, σαν να μην είχε προσωπική βούληση, και την πλησίασε. Η κυρία Ρόμπιτσεκ κόλλησε ένα μαύρο βελούδινο φόρεμα πάνω στην Tερίζ με τρεμάμενα και πιεστικά χέρια, και ξαφνικά