Η καρδιά του κτήνους

[ 14 ] «Παροδικά μόνο αναποδιές» μου ψιθύριζε νοερώς η μα- μά, όταν ανακάλυπτα ψόφια ποντίκια κάτω από το μαξιλάρι μου, ανώνυμα απειλητικά γράμματα στο γραφείο μου, βρο- μόλογα στις τουαλέτες κι όσα άλλα μου επέβαλλε η κοινότο- πη φαντασία των μικρονόων. Ήξερα ότι πληρώνω την ομορ- φιά και την καλλιέργειά μου, προσόντα που θα μου αναγνω- ριστούν σύντομα στον έξω κόσμο· δεν είχα περί αυτού την παραμικρή αμφιβολία.