Η καρδιά του κτήνους

[ 12 ] εκμεταλλευόμενοι κάτι για το οποίο δεν φέρω την παραμι- κρή ευθύνη. Αλλά γιατί προκαλώ τόσο μένος; Είναι η μόρφωσή μου το κόκκινο πανί; Έχουμε και άλλους πτυχιούχους, μα δεν τους αγγίζουν. Υπάρχει λοιπόν κι ένα ακόμη αίτιο, φανερό στο γυμνό μάτι αλλά και ανομολόγητο φυσικά από τους διώκτες μου. Είμαι κατά κοινή παραδοχή πανέμορφος. Υπερβολικά καλοφτιαγμένος για να μην εμπνέω φθόνο σε ατελέστερα όντα. Για να προκύψω εγώ συνεργάστηκαν πε- ρισσότερες από δύο τέχνες – κι έχω υπόψη μου, εν προκει- μένω, ζωγραφική-γλυπτική και ποίηση, αν και μία συνεχής αίσθηση ρυθμού στις κινήσεις μου δεν θα έπρεπε ν’ απο- κλείσει χορό και μουσική. Εκτίμησαν αυτή την πορσελάνη δεκάδες γυναίκες ώσπου να πάω στον στρατό, κι έρχεται τώρα το άντρο των κακομούτσουνων και των στραβοχυμέ- νων να μεταμορφώσει την ευλογία σε κατάρα. «Παροδικά μόνο μπορεί να σου τύχουν αναποδιές» έλε- γε η μαμά. «Κανείς δεν θα μπορέσει να σου κάνει ανεπανόρ- θωτο κακό». Και η μόνιμη επωδός: «Γεννήθηκες κάτω από τυχερό άστρο». Η καημένη. Δεν προχώρησε πέραν της τρίτης γυμνασίου, αλλά ήξερε να εφαρμόζει τις πιο σοφές παιδαγωγικές μεθό- δους. Από τη μαμά κληρονόμησα αναμφίβολα τη φυσική αρχοντιά και την πεποίθηση πως κάποτε, παλιά, πριν αυτός ο αιώνας ανακατέψει τα πρόβατα με τα ερίφια, πρέπει να ήμα-