Η καρδιά του κτήνους

[ 11 ] Πέρασα τα πάνδεινα επτά ολόκληρους μήνες. Με πήραν με στραβό μάτι από την αρχική μου κιόλας δήλωση. Ανώτα- τες σπουδές, αξιοπρεπή αγγλικά και γραφομηχανή με δύο δάχτυλα παραπέφτουν πολλά προσόντα γι’ αυτό το τάγμα των αναλφάβητων. Αν προσθέσει κανείς τη φυσική μου ευ- γένεια, την ανυποχώρητη επιλεκτικότητά μου στις συνανα- στροφές, καθώς και την αποστροφή μου για κάθε είδους χυδαιολογίες ή κουβέντες του αέρα, καταλαβαίνει τον αδιά- κοπο πόλεμο νεύρων που μου εξαπέλυσαν. Τον πρώτο καιρό, επηρεασμένοι προφανώς από το γε- γονός ότι ανέλαβα όλη τη γραφική εργασία κι απαλλάχτηκα από τις άλλες μου υποχρεώσεις, νόμισαν πως είμαι κι εγώ ένας από τους καλομαθημένους εκείνους πλούσιους λαπά- δες που, αφού εξαντλήσουν όλες τις αναβολές, έρχονται να υπηρετήσουν δήθεν και στρογγυλοκάθονται στα γραφεία. Αλλά αρκούσε και μόνο να πληροφορηθούν το επώνυμό μου για να υποθέσουν την ταπεινή μου καταγωγή. Είναι αλήθεια πως το εν λόγω καταραμένο επώνυμο έχει μπει στις φλέβες μου σαν το στίγμα της μεσογειακής αναιμίας και ήταν ένα από τα πρώτα ζητήματα που θα τακτοποιούσα, όταν με το καλό απολυόμουν. Ελάχιστα επώνυμα είναι τόσο κακόηχα όσο το Τζουτζές και δίνουν λαβή για τόσο άδικα όσο και σαχλά λογοπαίγνια. Δεν είναι τυχαίο που σ’ αυτούς τους μαρτυρικούς μήνες το είχαν καθιερώσει σαν προσφώ- νησή μου και είναι εντελώς ανέντιμο να με γελοιοποιούν