Η καρδιά του κτήνους

[ 9 ] Η μαμά μού έλεγε συχνά: «Γεννήθηκες κάτω από τυχερό άστρο». Φρόντισε να το αποδείξει. Έπεσε σε κώμα και καθυστέρησε τη μετάβασή της στον άλλο κόσμο για μια βδομάδα. Εάν πέθαινε μια μέρα νωρίτερα, το χαρτί που πε- ρίμενα τόσον καιρό δεν θα έφτανε εγκαίρως στη Μονάδα και η θητεία μου θα διπλασιαζόταν. Είκοσι τέσσερις ώρες χώριζαν την Κόλαση από τον Παράδεισο και η μαμά έκανε πάλι το καθήκον της. «Τζουτζέ, σε θέλει ο διοικητής». Κόντεψε να τιναχτεί το μυαλό μου στον αέρα. Είχα ενη- μερωθεί για το κώμα από επείγουσα επιστολή της αδελφής μου. Κάθε λεπτό που κυλούσε, τις έξι τελευταίες μέρες, έφερνε κι ένα βήμα κοντύτερα την ενδεκάμηνη παράταση του εφιάλτη. Με καλούσαν τώρα για να μου ανακοινώσουν τη σκληρή απόφαση της μοίρας; Έσυρα τα πόδια μου ως το γραφείο του διοικητή. Δεν φαινόταν στα μεγάλα του κέφια κι αυτό ήταν καλό σημάδι. Ποτέ του δεν έδειχνε ευδιάθετος σαν βρισκόταν στη δυσάρεστη θέση ν’ αναγγείλει κάτι ευχάριστο. Ούτε που σήκωσε τα μάτια του να με κοιτάξει. «Έχω εδώ μια γνωμάτευση» είπε, τονίζοντας το ουσια- στικό περιφρονητικά, «που βγάζει τη μάνα σου ανίκανη να