Καράβι στον ουρανό

8 μόγελο. Δεν μπορεί, είπα, έπιασε το υπονοού- μενο η θεία και μου έφερε την μπλούζα της αγαπημένης μου ομάδας. Θεία θεά! Σε λατρεύω! Άνοιξα το πακέτο και χλώμιασα. Τάρανδοι; Τάρανδοι με κόκκινες καρδούλες; Από τόσο ψήσιμο, μόνο το κόκκινο έπιασες; Έλεος, βρε θεία! Πού είμαι; Στην πρώτη δημοτικού; Κοίτα- ξα με απελπισία τη μαμά, που κοιτούσε με θαυ- μασμό την μπλούζα, και τη θεία, που κοιτούσε με χαμόγελο θριάμβου εμένα. «Ευχαριστώ, θεία Μαίρη! Είναι σούπερ» μουρμούρισα, γιατί τόσα χρόνια η μαμά μού έκανε σεμινάρια καλών τρόπων. Και οι καλοί τρόποι θέλουν να λες ψέματα στη θεία Μαίρη για τη χαζομάρα που έφερε. Αλλά δεν είναι το δώρο της θείας Μαίρης το θέμα. Άλλο είναι. Αν είχε η τύχη μου βυθόμετρο, θα ήμουν στον πάτο! Γιατί το πακέτο «οικογένεια Ανδρέου» είναι χάλια. Χειρότερο κι απ’ την μπλούζα με τα ταρανδάκια. Έχω αποδείξεις. Πρώτη και καλύτερη αυτή που γράφει «μπαμπάς». Λοιπόν, ο δικός μου