Κάποτε υπήρχαν λύκοι

Κ Α Π Ο Τ Ε Υ Π Η Ρ Χ Α Ν Λ Υ Κ Ο Ι 21 Φαίνεται μαγικό και για πολύ καιρό πίστευα ότι είναι, στην πραγματικότητα όμως δεν απέχει τόσο πολύ από το πώς συμπεριφέρονται άλλοι εγκέφαλοι: ηφυσιολογική αντίδρα- ση όταν βλέπουμε κάποιον να πονάει είναι να ζαρώνουμε, να υποχωρούμε, να μορφάζουμε. Η ενσυναίσθηση είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Κάποτε χαιρόμουν όταν αισθα- νόμουν ό,τι και οι άλλοι. Τώρα η ασταμάτητη ροή αισθη- τηριακών πληροφοριών με εξαντλεί. Τώρα θα έδινα τα πά- ντα για να απελευθερωθώ. Αυτό το πρόγραμμα δεν πρόκειται να πάει καλά αν δεν μπορέσω να βάλω μια απόσταση ανάμεσα στους λύ- κους και σ’ εμένα. Δεν γίνεται να χαθώ μέσα τους, αλλιώς δεν θα επιβιώσω. Ο κόσμος είναι επικίνδυνο μέρος για τους λύκους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς σύντομα θα πεθάνουν. � Τ ην επόμενηφορά που κοιτάζω την ώρα είναι μεσάνυχτα. Παρακολουθούσα τους λύκους να κοιμούνται ή να κάνουν βόλτες, ελπίζοντας μάταια ότι ίσως αλυχτήσουν, θα έκανε ένας την αρχή κι οι υπόλοιποι θα ακολουθούσαν. Μα οι λύκοι δεν αλυχτάνε όταν είναι αγχωμένοι. Η καλύβα της ερευνητικής βάσης αποτελείται από ένα κεντρικό δωμάτιο, στο οποίο έχουμε τοποθετήσει όλες τις οθόνες και τον εξο- πλισμό μας, μια κουζίνα δίπλα κι ένα μπάνιο στο πίσω μέρος. Έξω υπάρχει ένας στάβλος με τρία άλογα. Ο Ίβαν κι ο Νιλς προφανώς έχουν ήδη γυρίσει στα σπίτια που νοι-