Κάποτε υπήρχαν λύκοι

C H A R L O T T E M C C O N A G H Y 20 που έχω δει στη ζωή μου. Ακουμπάει το κεφάλι του στον λαιμό της Έξι, σημάδι κυριαρχίας, και νιώθω απίστευτα ζωντανά τη μουσούδα του να πιέζει τον αυχένα μου. Το απαλό του τρίχωμα γαργαλάει το δέρμα μου, η ζεστή του ανάσα κάνει τη σάρκα μου ν’ ανατριχιάσει. Η νούμερο Έξι κλαψουρίζει, αλλά παραμένει κάτω, συμμορφώνεται.Μέ- νω ακίνητη · με το παραμικρό σημάδι ανυπακοής, εκείνα τα σαγόνια θα κλείσουν πάνω στον λαιμό μου. Της δαγκώ- νει απαλά το αυτί, και δόντια χώνονται στον λοβό μου, κάνοντας τα μάτια μου να κλείσουν από τον φόβο. Μέσα στο σκοτάδι, ο πόνος σβήνει σχεδόν τόσο γρήγορα όσο με πλημμύρισε. Επανέρχομαι στον εαυτό μου. Κι όταν κοιτά- ζω ξανά, ο Εννέα έχει αγνοήσει πάλι τα θηλυκά και κάνει βόλτες γύρω από την περίμετρο του φράχτη. Αν παρακο- λουθήσω, θα νιώσω το παγωμένο χιόνι στα γυμνά μου πό- δια με κάθε του βήμα, μα δεν το κάνω, ήδη είμαι υπερβο- λικά κοντά, τα όριά μου έχουν ξεχαστεί. Κι έτσι κοιτάζω το σκοτεινό ταβάνι της καλύβας, αφήνοντας τον σφυγμό μου να γίνει πιο αργός. Δεν είμαι σαν τους περισσότερους ανθρώπους. Κινούμαι διαφορετικά στη ζωή, με μια εντελώς μοναδική κατανόηση της αφής. Αυτό το ήξερα, πριν μάθω πώς το λένε. Για να το εξηγήσω, πρόκειται για μια νευρολογική κατάσταση. Ειδωλο-απτικήσυναισθησία.Οεγκέφαλόςμουαναδημιουρ­ γεί τις αισθητηριακές εμπειρίες των ζωντανών πλασμάτων, όλων των ανθρώπων και συχνά ακόμα και των ζώων · έτσι και το δω, το αισθάνομαι, και για μια στιγμή είμαι αυτοί, είμαστε ένα, ο πόνος ή η απόλαυσή τους είναι και δικά μου.