Κάποτε υπήρχαν λύκοι

Κ Α Π Ο Τ Ε Υ Π Η Ρ Χ Α Ν Λ Υ Κ Ο Ι 17 Έπειτα μεταφέρουμε το αρσενικό νούμερο Εννέα. Είναι τεράστιος κι έτσι αυτή η διαδρομή είναι δυσκολότερη, αλλά δεν έχει ξυπνήσει ακόμη, οπότε αυτό τουλάχιστον είναι πλεονέκτημα. Ο τρίτος λύκος είναι ένα θηλυκό ενός έτους, η νούμερο Δεκατρία. Είναι κόρη της Έξι, πιο ελα- φριά από τους δυο μεγάλους λύκους, και σ’ αυτή την τε- λευταία πορεία μάς βοηθάει κι η Αμέλια. Ώσπου να κου- βαλήσουμε τη Δεκατρία στο μαντρί κοντεύει να ξημερώσει και νιώθω την εξάντληση ως το μεδούλι μου, μα αισθάνο- μαι κι έξαψη κι επίσης ανησυχία. Η νούμερο Έξι κι ο νού- μερο Εννέα δεν έχουν ξανασυναντηθεί. Προέρχονται από διαφορετικές αγέλες. Τους βάζουμε όμως μαζί στο μαντρί με την ελπίδα ότι θα συμπαθήσουν ο ένας τον άλλο. Για να πετύχει το σχέδιό μας, χρειαζόμαστε ζευγάρια που θα αναπαραχθούν. Είναι εξίσου πιθανό να σκοτωθούν μεταξύ τους. Ανοίγουμε τα τρία κλουβιά και βγαίνουμε από το μαντρί. Η Έξι, η μοναδική που έχει ξυπνήσει, δεν σαλεύει. Όχι μέχρι ν’ απομακρυνθούμε όσο πιο μακριά γίνεται χωρίς να χάσουμε τους λύκους από τα μάτια μας. Δεν της αρέσει η μυρωδιά μας. Σε λίγο βλέπουμε τη λυγερή φιγούρα της να ανασηκώνεται και να βγαίνει έξω στο χιόνι. Είναι σχεδόν τόσο λευκή όσο το έδαφος στο οποίο περπατάει τόσο ανά- λαφρα · αντιφεγγίζει κι αυτή. Περνάνε μερικά δευτερόλε- πτα καθώς σηκώνει τη μουσούδα της για να οσφρανθεί τον αέρα κι ίσως αντιλαμβάνεται το δερμάτινο κολάρο με τον ασύρματο που της έχουμε βάλει στον λαιμό κι ύστερα, αντί να εξερευνήσει τον καινούργιο κόσμο, πηγαίνει με γρήγο-