Ένα κάποιο τέλος (Pocket)

[ 17 ] Ηέκφρασήμουπρέπει ναφανέρωνεότι είχαεντυπωσιαστεί περισσότερο απ’όσο θεωρούσε υγιές ο Ντίξον. «Γουέμπστερ, για διαφώτισέ μας εσύ περισσότερο». «Εμένα, κύριε, απλώς μουφάνηκε ότι το ποίημα αφορά μια κουκουβάγια». Να μία από τις διαφορές που υπήρχαν ανάμεσα σε εμάς τους τρεις και στον καινούργιο φίλο μας. Εμείς το ρίχναμε δι- αρκώς στην πλάκα, εκτός από τις περιπτώσεις που σοβαρολο- γούσαμε, ενώ εκείνος ήταν διαρκώς σοβαρός, εκτός από τις περιπτώσεις που το έριχνε στην πλάκα. Μας πήρε κάμποσο χρόνο μέχρι να το αντιληφθούμε. Ο Έιντριαν αφέθηκε να απορροφηθεί από την παρέα μας, χωρίς να ομολογεί ότι ήταν κάτι το οποίο επιδίωκε. Και μπορεί όντως να μην το επιδίωκε. Ούτε άλλαξε απόψεις προκειμένου να ταιριάζουν με τις δικές μας. Στη διάρκεια της πρωινής προ- σευχής, τον άκουγες να προφέρει τα λόγια, ενώ οΆλεξ κι εγώ κουνούσαμε απλώς τα χείλη μας, μιμούμενοι τις λέξεις, και ο Κόλιν προτιμούσε ένα σατιρικό τερτίπι, να μουγκρίζει σαν ενθουσιώδης ζηλωτής. Εμείς οι τρεις θεωρούσαμε τις αθλη- τικές δραστηριότητες κρυπτοφασιστικό σχέδιο του σχολείου για να καταστέλλει τις σεξουαλικές ορμές μας – ο Έιντριαν μπήκε στην ομάδα της ξιφασκίας και έκανε άλμα εις ύψος. Εμείς ήμασταν επιθετικά άμουσοι – εκείνος έφερνε μαζί του