Καπιταλισμός καπούτ

ΆΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΤΏΣΗ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΊΑΣ ΤΗΣ ΛΙΤΌΤΗΤΑΣ / 29 Μαδρίτη, Σεπτέμβριος. Κάθομαι με τον Μιγκέλ Μόρα (Miguel Mora) στο καφέ ενός πάρκου σε κάποιο από τα εύπορα προάστια της ισπανικής πρωτεύουσας. Εδώ συναντάς ακόμη δεξιούς ψη- φοφόρους του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος (Partido Popular – PP ). Κλασική αστική τάξη και σκληρή φρανκική Δεξιά. Όμως, λέει ο Μιγκέλ, «το κατεστημένο έχει νοοτροπία περιχαράκωσης. Το σύστημα φοβάται. Η χώρα στρέφεται προς την κατεύθυνση του reset, της επανεκκίνησης». Ο Μιγκέλ Μόρα εργαζόταν όλη του τη ζωή ως δημοσιογράφος, ήταν ανταποκριτής της El Pa í s , μέχρι που η θρυλική εφημερίδα αναγκάστηκε να ακολουθήσει τη γραμμή του κατεστημένου. Στη συνέχεια άνοιξε το δικό του διαδικτυακό μέσο, το ctxt.es, μια από τις σημαντικότερες φωνές της «εναλλακτικής δημόσιας σφαίρας» (counterpublic) στην Ισπανία. Ισπανία, κατά το τέλος του καλοκαιριού. Η Ισπανία θα μπορού- σε να είναι το επόμενο πλακίδιο που θα έπεφτε στο ντόμινο του ευρωπαϊκού μετώπου λιτότητας. Η κατάσταση είναι παρόμοια με της Ελλάδας, η οποία έχει ήδη ψηφίσει δεύτερη φορά τον Αλέξη Τσίπρα και το αριστερό κόμμα του. Όμως, από την άλλη, είναι και αρκετά διαφορετική: γιατί η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα, και αυτό το καταλαβαίνεις αμέσως μόλις μιλήσεις με τον κόσμο, με τον οποιονδήποτε. Σαφώς η Ισπανία οικονομικά δεν βρίσκεται σε τόσο δεινή θέση όσο η Ελλάδα, ωστόσο η διαφορά είναι ελάχιστη – από τη στιγμή που το ποσοστό της ανεργίας αγγίζει το 25% , που η οικονομία καταρρέει σε πολλές πόλεις και περιοχές, που υπάρ- χει έντονο μεταναστευτικό ρεύμα μεταξύ των νέων και που πολλά άτομα άνω των τριάντα είναι αναγκασμένα να μένουν