Καμένη

[ 13 ] «Θα περίμενε κανείς ότι θα σήμαινε θανατική καταδίκη» είπε ήρεμα η Νεφερέτ, ενώ συνέχιζε να συγκεντρώνει γύρω της όλο και περισσότερες μελανές δέσμες. «Όμως η Ζόι έχει την τρομερά εκνευριστική συνήθεια να επιβιώνει. Αυτή τη φορά θα φροντίσω εγώ προσωπικά να πεθάνει». «Η ψυχή της Ζόι έχει επίσης τη συνήθεια να μετενσαρκώ- νεται» είπε ο Καλόνα, τσιγκλώντας επίτηδες τη Νεφερέτ σε μια προσπάθεια να της διασπάσει την αυτοσυγκέντρωση. «Τότε θα την καταστρέψω ξανά και ξανά!» Η συγκέντρωση της Νεφερέτ απλώς εντάθηκε με την οργή που της προκάλε- σαν τα λόγια του. Το σκοτάδι που ύφαινε πύκνωσε και σπαρ- τάρησε με εντεινόμενη δύναμη στον αέρα γύρω της. «Νεφερέτ». Προσπάθησε να την ταρακουνήσει χρησιμο- ποιώντας το όνομά της. «Καταλαβαίνεις τι είναι αυτό που επι- χειρείς να εξουσιάσεις;» Η ματιά της διασταυρώθηκε με τη δική του και, πρώτη φο- ρά, ο Καλόνα είδε την πορφυρή κηλίδα που φώλιαζε στο σκο- τεινό της βλέμμα. «Μα φυσικά. Αυτό που τα κατώτερα όντα αποκαλούν κακό». «Εγώ, που δεν είμαι κατώτερο ον, το αποκαλώ επίσης κακό». «Α, τόσους αιώνες όμως δεν έκανες το ίδιο;» Το γέλιο της ήταν μοχθηρό. «Ωστόσο φαίνεται πως τώρα τελευταία ζεις υπερβολικά στενά με τις σκιές του παρελθόντος σου αντί ν’ απολαμβάνεις την υπέροχη σκοτεινή δύναμη του παρόντος. Και ξέρω ποιος φταίει γι’ αυτό». Καταβάλλοντας τρομερή προσπάθεια, ο Καλόνα ανασηκώ- θηκε σε καθιστή θέση. «Όχι. Δε θέλω να κινείσαι». Η Νεφερέτ τίναξε το δάχτυλό της προς το μέρος του και αμέσως μία σκοτεινή δέσμη τυλί-