Καμένη

[ 19 ] πάλι την παλάμη της στο Σκότος. «Έτσι θα γίνει!» Το πρόσωπό της παραμορφώθηκε από τον πόνο, καθώς το σκοτάδι ήπιε πάλι το αίμα της, αλλά δεν τραβήχτηκε – δεν κουνήθηκε κα- θόλου μέχρι που ο αέρας γύρω της άρχισε να πάλλεται, βαρύς από το αίμα και τον όρκο της. Μόνο τότε χαμήλωσε το χέρι της. Η γλώσσα της γλίστρησε σαν φίδι ανάμεσα από τα χείλη της κι έγλειψε την πορφυρή γραμμή σταματώντας την αιμορραγία. Πλησίασε τον Καλόνα και έσκυψε ακουμπώντας απαλά τα χέρια της δεξιά και αρι- στερά από το πρόσωπό του, έτσι όπως είχε κρατήσει κι εκείνος το αγόρι πριν του καταφέρει το θανάσιμο πλήγμα. Ο Καλόνα ένιωθε το σκοτάδι να βομβίζει γύρω και μέσα της, σαν μαινό- μενος ταύρος που περίμενε με ανυπομονησία το πρόσταγμα της αφέντρας του. Τα κόκκινα από το αίμα χείλη της σταμάτησαν λίγο πριν αγγίξουν τα δικά του. «Με τη δύναμη που κυλάει στο αίμα μου και με τη δύναμη των ζωών που αφαίρεσα, σας προστά- ζω, υπέροχες δέσμες του Σκότους, να τραβήξετε την ορκισμέ- νη ψυχή αυτού του αθάνατου από το σώμα του και να την οδηγήσετε γρήγορα στον Άλλο Κόσμο. Πηγαίνετε και κάνετε όπως σας προστάζω, και ορκίζομαι να σας προσφέρω θυσία τη ζωή ενός αθώου που δεν έχετε καταφέρει να μιάνετε. Όπως σας προστάζω, είθε έτσι να γίνει!» Πήρε βαθιά ανάσα, και ο Καλόνα είδε τις συγκεντρωμένες σκοτεινές δέσμες να φιδοσέρνονται ανάμεσα στα κατακόκκι- να σαρκώδη χείλη της. Η Νεφερέτ εισέπνευσε βαθιά το σκο- τάδι μέχρι που την κατέκλυσε και ύστερα σκέπασε το στόμα του με το δικό της, και μ’ εκείνο το μαύρο, ματωμένο φιλί, φύσηξε το σκοτάδι μέσα του με τέτοια σφοδρότητα, που ξερί-