Καμένη

[ 15 ] Η Νεφερέτ ανασήκωσε τους ώμους. «Τότε θα πρέπει να κοιτάξεις να εκτελέσεις γρήγορα την αποστολή σου, ώστε να επιστρέψεις στο υπέροχο αθάνατο κορμί σου πριν πάθει ανε- πανόρθωτη ζημιά». Του χαμογέλασε σαγηνευτικά. «Δε θα μου άρεσε καθόλου να πάθει κάτι το κορμί σου, αγάπη μου». «Νεφερέτ, μην το κάνεις αυτό. Θέτεις σε κίνηση πράγματα που θα απαιτήσουν αντίτιμο, τις συνέπειες του οποίου ούτε εσύ δε θα θέλεις να αντιμετωπίσεις». « Μη με απειλείς εμένα! Σ’ ελευθέρωσα από τη φυλακή σου. Σ’ αγάπησα. Και μετά καθόμουν και σ’ έβλεπα να τρέχεις πίσω από εκείνη την ανόητη έφηβη. Θέλω να εξαφανιστεί απ’ τη ζωή μου! Συνέπειες, λες; Καλώς να ορίσουν! Δεν είμαι πια η αδύναμη, ανίκανη μεγάλη ιέρεια μιας θεάς που δεν ξέρει τί- ποτα άλλο πέρα από κανόνες. Δεν το καταλαβαίνεις; Αν δε σε είχε απορροφήσει τόσο πολύ εκείνο το νιάνιαρο, θα το ήξερες από μόνος σου, δε θα χρειαζόταν να σ’ το πω εγώ. Είμαι αθά- νατη, όπως εσύ, Καλόνα!» Η φωνή της ακούστηκε απόκοσμη και αφύσικα δυνατή. «Εμείς οι δύο είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Το πίστευες κι εσύ παλιότερα και θα το ξαναπι- στέψεις, φτάνει να πάψει να υπάρχει η Ζόι Ρέντμπερντ». Με τα μάτια του καρφωμένα πάνω της, ο Καλόνα κατάλαβε ότι η Νεφερέτ είχε παρανοήσει ολοκληρωτικά. Άρχισε να ανα- ρωτιέται γιατί αυτή η παραφροσύνη μεγάλωνε ακόμα περισ- σότερο τη δύναμή της και ενέτεινε την ομορφιά της. «Άκου τι αποφάσισα να κάνω λοιπόν» συνέχισε η Νεφερέτ, μιλώντας ήρεμα και αποφασιστικά. «Θα καταχωνιάσω το σέξι, αθάνατο κορμί σου σε κάποιο ασφαλές υπόγειο μέρος, ενώ η ψυχή σου θα ταξιδέψει στον Άλλο Κόσμο και θα φροντίσει να μην επιστρέψει ποτέ εδώ η Ζόι».