Καλό σημάδι

18 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΥΡΙΜΗ Τα αδέρφια Κουράκου την πλησιάζουν, γίνονται οι απα- ραίτητες συστάσεις και κάθονται όλοι σε ένα τραπέζι, δίπλα στο μεγάλο τοξωτό παράθυρο που βλέπει στη θάλασσα. «Πώς σας φαίνεται η θέα μας, κυρία Μακρή;» «Δεν έχω λόγια, κύριε Κουράκο. Με είχατε βέβαια ενημε- ρώσει, αλλά δεν περίμενα ότι το ξενοδοχείο θα είναι τόσο κοντά στη θάλασσα». «Άλλο να το ακούς κι άλλο να το βλέπεις, Ηλέκτρα μου. Μου επιτρέπεις τον ενικό, έτσι δεν είναι;» «Μα φυσικά, κυρία Κουράκου». «Λέγε με Μαρία, το προτιμώ. Να νιώσω και εγώ για λίγο κοριτσάκι σαν κι εσένα. Αλήθεια, πόσων χρονών είσαι, χρυ- σό μου;» «Συγχωρήστε τον αυθορμητισμό της αδερφής μου, αλλά ως συγγραφέας έχει το ακαταλόγιστο του καλλιτέχνη». «Α, δεν έχω πρόβλημα να λέω την ηλικία μου. Πριν από λίγες μέρες, στις 12 του Νοέμβρη, έκλεισα τα είκοσι επτά». «Σκορπιός λοιπόν. Καλό αυτό, οι σκορπιοί παθιάζονται με τη δουλειά τους, είναι πολύ αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουν. Κι έπειτα, ταιριάζουμε γάντι. Εγώ είμαι καρκινάκι, ξέρεις». «Τι να σας πω; Δεν ασχολούμαι με τα ζώδια» απαντά κά- πως αμήχανα η Ηλέκτρα. «Α, θα σε μαλώσω, χρυσό μου. Έχεις να μάθεις πολλά για τον χαρακτήρα σου αν τα μελετήσεις, καλύτερα κι από ψυ- χανάλυση, σου το εγγυώμαι. Μπορώ να σου κάνω κι ένα μικρό σεμινάριο, αν θέλεις. Θα δεις πόσα πράγματα θα ανα- καλύψεις, αρκεί να βρούμε τον ωροσκόπο σου. Και πόσο