Καλό σημάδι

ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ 15 θα τη συναντούσαν την επόμενη μέρα στις δέκα, στην αίθου- σα πρωινού, στο ισόγειο. Μέχρι να προλάβει να την καληνυ- χτίσει, η κοπέλα είχε ήδη αποχωρήσει αθόρυβα, χωρίς να την καταλάβει. Μπήκε στο δωμάτιο, άναψε το φως κι εντυπωσιά- στηκε από την ευρυχωρία και την καλόγουστη διακόσμηση. Όλοι οι τοίχοι ήταν πέτρινοι, αρμολογημένοι με μαστοριά. Που- θενά κάποιος πίνακας με νεκρή φύση, από αυτούς που συνη- θίζουν στα δευτεροκλασάτα ξενοδοχεία. Μονάχα στους δυο από τους τέσσερις τοίχους μεγάλα ξύλινα παράθυρα με σφα- λιστά παντζούρια. Η επίπλωση λιτή. Ένα κρεβάτι με υφασμά- τινο κεφαλάρι, διακριτικά έθνικ μοτίβα σε γήινες αποχρώσεις στο άψογα στρωμένο πάπλωμα, στο πλάι ένα απλό σεκρετέρ δίχως σκαλίσματα και φιοριτούρες, με μια λάμπα από λευκό φυσητό γυαλί και δίπλα, για μια νότα πιο σοφιστικέ, ένα coffee table λεύκωμα –μάλλον για τη Μάνη, δεν πρόλαβε να το ξε- φυλλίσει–, και, τέλος, ένα μικρό σαλονάκι –της φάνηκε από ξύλο καρυδιάς– δίπλα στο σβηστό μα γεμάτο ξύλα γωνιακό τζάκι. Τίποτα κραυγαλέα πολυτελές, σίγουρα όμως όλα ακρι- βά, από αυτά που συνηθίζουν οι πλούσιοι, όταν δεν θέλουν να τους περάσουν για τίποτα νεόπλουτους αρχοντοχωριάτες. Το καλύτερο ήταν το στρώμα. Όταν ξάπλωσε, το ένιωσε να αγκαλιάζει τρυφερά το σώμα της και να απομακρύνει ως διά μαγείας όλη την κούραση του ταξιδιού. Δεν ήταν τυχαίο που στην ιστοσελίδα του ξενοδοχείου γινόταν ιδιαίτερη μνεία στα πανάκριβα, επώνυμα στρώματα, που πρόσφεραν στους πελάτες του «μοναδικές εμπειρίες ύπνου». ***