Καλό σημάδι

ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ 27 γητικό της έναν διαλυμένο αρραβώνα κάπου στα δεκαοκτώ και δύο διαζύγια από ισάριθμους αποτυχημένους γάμους, το σχετικά πρόσφατο με έναν κατά πολύ νεότερο. «Δεκαπέντε; Είκοσι χρόνια; Και μάντεψε τι επαγγέλλεται ο ομορφονιός. Συνοδός ώριμων κυριών, για να το πω κομψά, σε καλύπτει; Πάντως, για ένα φεγγάρι παρίστανε και τον ηθοποιό. Τι με κοιτάς έτσι; Δεν φέρνω και πολύ στο μοντέλο του ιδανικού δημοσιογράφου που έχεις στο μυαλουδάκι σου, ε; Κατέβα όσο είναι καιρός από το συννεφάκι σου, Ηλέκτρα! Κι αυτό κομμάτι της δουλειάς μας είναι. Οι ζουμερές πληροφορίες για τους πελάτες μας, συνεργάτες μας, πες τους όπως θες, είναι απαραίτητες. Να ξέρουμε με τι ανθρώπους έχουμε να κάνουμε, βρε παιδί μου». Απογόνους, έτσι της είπε, δεν είχε κανένα από τα αδέρφια. Με το που πάτησε το πόδι της στον Κόχυλα, βάλθηκε πάλι να τα περάσει όλα από το κόσκινο. Κακό συνήθειο που το έχει! Ίσως και να κάνει λάθος. Ίσως και να βιάστηκε να βγάλει τα συμπεράσματά της. Ίσως ο Μιχάλης Κουράκος –αν και εργένης– να έχει πράγματι γλυκές μνήμες από την παι- δική του ηλικία και τη γιαγιά του. Ίσως για τις βιαστικές κρίσεις να φταίει πρωτίστως η ρημάδα η δυσκολία της να καταλάβει τι εστί παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, μεγα- λωμένη αυτή χωρίς παππούδες και γιαγιάδες, παιδί της πό- λης, με γονείς εργασιομανείς, που χτίζανε καριέρα και που αντάλλασσαν σημειώματα στο ψυγείο, κι αδέρφια που σπά- νια συναντιόνταν, καθώς τρέχανε όλη μέρα σε σχολεία, φρο- ντιστήρια, γυμναστήρια και ωδεία, προσδοκώντας κι αυτά