Καλό σημάδι

26 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΥΡΙΜΗ παρελθόν της χώρας. Άλλα περίμενε να ακούσει από έναν επιτυχημένο επιχειρηματία, δηλώσεις του τύπου «ο τουρι- σμός ως η μοναδική ελπίδα εξόδου από την κρίση» ή, έστω, κάποια παράπονα, όπως «ο στραγγαλισμός του ιδιωτικού τομέα από τον ασφυκτικό κλοιό του παρασιτικού κράτους», «η στοχοποίηση της υγιούς επιχειρηματικότητας από την υπερφορολόγηση» κι άλλα τέτοια νεοφιλελεύθερα, τόσο του συρμού τελευταία, ο Κουράκος όμως, με έναν απρόσμενο ελιγμό, γύρισε το ρολόι του χρόνου πολλές δεκαετίες πίσω. Κάπως έτσι, υποθέτει, θα μιλούσε ένας γυμνασιάρχης του ’50, αν και σε άψογη καθαρεύουσα τούτος, ή ένας ας πούμε διαπρύσιος οπαδός του δόγματος «πατρίς – θρησκεία – οι- κογένεια», μία δεκαετία αργότερα, σαν να αδικεί κάπως τον Κουράκο με τις υπερβολές της, πρέπει να παραδεχτεί ότι ο επιχειρηματίας αρκέστηκε στο τρίτο σκέλος του αλήστου μνήμης τρίπτυχου. Και, πάλι, τι στο καλό περίμενε; Μήπως ότι η Ηλέκτρα θα ανταποκρινόταν με ένα γεμάτο νόημα νεύμα επιδοκιμα- σίας και μόνο στο άκουσμα της λέξης «οικογένεια»; Ήξερε άλλωστε ότι οι Κουράκοι –παρά τα μεγάλα λόγια του Μιχάλη– δεν τα είχαν καταφέρει και τόσο σε αυτό τον τομέα. Είχε φροντίσει να την ενημερώσει για τα σχετικά κουτσομπολιά ο διευθυντής, παρόλο που δεν γνώριζε τους Κουράκους προσωπικά: «Ένα μεγάλο χωριό είναι κι η Κηφι- σιά, τι νομίζεις; Δεν μένουν ασχολίαστα κάτι τέτοια». Ο Μι- χάλης γεροντοπαλίκαρο από άποψη, «αυτό που λέμε ορκι- σμένος εργένης», ενώ η Μαρία μέτραγε στο πλούσιο ενερ-