Καλό σημάδι

ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ 25 μαρρο της αδερφής του ο Κουράκος. «Με την ευκαιρία της γνωριμίας μας, θα ήθελα να σας παρακαλέσω για κάτι. Tη Μαρία κι εμένα θα μας χαροποιούσε ιδιαίτερα αν στο αφιέ- ρωμα του περιοδικού, εκτός όλων των άλλων, αναδεικνύατε και την οικογενειακή πλευρά του ξενοδοχείου μας. Το Αρ- χοντικό Κουράκου, ξέρετε, δεν είναι μόνο ένα παραδοσιακό κτίριο με μακρά ιστορία. Πάνω απ’ όλα, είναι το σπίτι μας. Για εμάς περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο μετράει η συναι- σθηματική αξία, γίνομαι κατανοητός; Κάθε δωμάτιο, κάθε γωνιά του, κάθε πέτρα του κουβαλάει μια τρυφερή στιγμή της οικογένειας, ενσαρκώνει την αγάπη, τη θαλπωρή της οικογενειακής εστίας, καταλαβαίνετε. Αυτό που μας άφησαν κληρονομιά ο παππούς Μιχάλης και η γιαγιά Μαρίκα δεν είναι οι τοίχοι και τα κεραμίδια, είναι κυρίως αυτοί οι ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί, η φροντίδα του ενός για τον άλλο. Και τι πιο σημαντικό, κυρία Μακρή, από την οικογένεια; Όλα πλέον έχουν καταρρεύσει στην εποχή μας, η ελληνική όμως οικογένεια, όσα χτυπήματα κι αν έχει δεχτεί, στέκει ακόμη όρθια, σε πείσμα των καιρών. Αλλά, προς Θεού, μη θεωρή- σετε ότι επεμβαίνω στη δουλειά σας. Είναι που νομίζω πως αυτή η πλευρά, η πιο ανθρώπινη, θα συγκινούσε και τους αναγνώστες σας, γι’ αυτό κι επιμένω τόσο». Κάτι δεν της άρεσε σε αυτή την τροπή της κουβέντας, μπορεί και να αιφνιδιάστηκε από την εικόνα της αγίας οικο- γένειας που με περισσή φροντίδα φιλοτέχνησε ο Κουράκος. Ακόμα κι ο τρόπος που άρθρωνε τις λέξεις, αργόσυρτος και συνάμα στομφώδης, έμοιαζε να ξεβράστηκε από το πέτρινο