Καλό σημάδι

24 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΥΡΙΜΗ στο προσκήνιο. Τι λέγαμε; Α, ναι, για τα πιάτα του Πέτρου. Πεντανόστιμα, χρυσό μου. Φαίνεται κι από τα κιλάκια μου. Εσύ, βλέπω, προσέχεις τη σιλουέτα σου, Ηλέκτρα μου, σω- στό μοντέλο. Αλλά, αν δεν δοκιμάσεις, καλή μου, δεν θα μπορέσεις να σχηματίσεις άποψη». «Μα θα δοκιμάσω στα σίγουρα, κυρία Κουράκου. Οι μυ- ρωδιές μού έχουν ήδη σπάσει τη μύτη». «Μαρία είπαμε, μην το ξεχνάς. Από αλμυρά σού συστήνω ανεπιφύλακτα τραβηχτές πίτες με τυρί και σφουγγάτο 2 με σύγκλινο, το ντόπιο παστό χοιρινό, ξέρεις. Έχουμε και με κρίταμο για χορτοφάγους, εδώ το μαζεύουν, στα βράχια γύ- ρω από το ξενοδοχείο, για φρέσκο όμως να ’ρθεις άνοιξη. Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, δεν τα πολυκαταλαβαίνω αυτά τα εναλλακτικά, χορτάρια στο ένα πιάτο χορτάρια στο άλλο, να βόσκουμε όλη την ώρα σαν τα γελάδια – προτιμώ με το σύγκλινο, την απογειώνει τη γεύση. Μη σου ξεφύγει τίποτα στον Λάβδα, θα με μηδενίσει στον έλεγχο», και σκάει πάλι το γνώριμο γελάκι. «Κι από γλυκά να πάρεις μανιάτικα λαλάγ- για 3 με θυμαρίσιο μέλι και οπωσδήποτε γα-λα-τό-πι-τα. Συ- νταγή της κυρα-Βαρβάρας που δουλεύει στην κουζίνα. Μπουκιά και συχώριο. Ίδια η συνταγή της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου, της Μαρίκας. Για χρόνια μετά τον θάνατό της, πίστευα πως δεν θα την ξαναδοκιμάσω, μέχρι που βρήκαμε τη Βαρβάρα. Αχ, άπιαστη στις γλυκές λιχουδιές ήταν η γιαγιά μου, θα δεις φωτογραφίες της μετά που θα σε ξεναγήσουμε στο μικρό μας μουσείο, στην παλιά...» «Α, κυρία Μακρή, να μην το ξεχάσω» διακόπτει τον χεί-