Καλό σημάδι

ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ 23 την έτρωγε βαθιά μέσα της το σαράκι για δημοσιογραφική καριέρα. Μήπως δεν έβλεπε τι συνέβαινε γύρω της; Παλιοί συμφοιτητές, συνάδελφοι, γνωστοί της δημοσιογράφοι που δούλευαν σε μεγάλα «μαγαζιά», ο ένας μετά τον άλλον έμεναν άνεργοι ή αρκούνταν σε δουλειές του ποδαριού για να επιβιώ­ σουν. Κάποιοι έφυγαν ή σχεδίαζαν να φύγουν στο εξωτερικό, Ευρώπη, Αμερική, ακόμα και Αυστραλία. Γι’ αυτό και κάθε τόσο επαναλάμβανε –πιο πολύ για να το πιστέψει η ίδια– πό- σο τυχερή στάθηκε, στα επαγγελματικά τουλάχιστον, τώρα μάλιστα που ανέλαβε και νέα, διευρυμένα καθήκοντα. «Από το πλούσιο παραδοσιακό μας πρωινό στον μπουφέ δεν θα δοκιμάσεις κάτι;» τη ρωτάει η Κουράκου, καθώς μπουκώνεται με ένα μεγάλο κουλουράκι λαδιού από την πιατέλα με τα συνοδευτικά, που πριν από λίγο έφερε μαζί με τους καφέδες η κοπέλα του προσωπικού. «Στο αφιέρωμα θα γράψεις και για τα πιάτα μας, έτσι δεν είναι; Τον γνωρίζεις βέβαια τον Πέτρο Λάβδα, τον σεφ μας. Έξι φορές βραβευμένος με χρυσό σκούφο, έχει κάνει εξαι- ρετική δουλειά, ο καλός μου. Παρουσιάζει και εκπομπή, “Περιπέτειες στην κουζίνα”, δεν μπορεί, θα την έχεις παρα- κολουθήσει. Ή μήπως είσαι από αυτούς τους κουλτουριάρη- δες που σνομπάρουν την τηλεόραση; Αστειεύομαι, χρυσό μου, μη με παρεξηγείς. Θα με καλέσει κι εμένα να μαγειρέ- ψω μέσα στις γιορτές. Όχι ότι σκαμπάζω και πολλά από μαγείρεμα, αλλά ξέρεις, εμείς οι συγγραφείς έχουμε ανάγκη κι από λίγη δημοσιότητα, για να παραμένουμε στον αφρό. Ο κόσμος ξεχνάει γρήγορα, πρέπει πάση θυσία να διατηρείσαι