Καλό σημάδι

22 ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΥΡΙΜΗ θα είχε την αποκλειστική ευθύνη για κάτι τόσο σημαντικό. Ακόμη αναρωτιέται γιατί την επέλεξε. Χωρίς αμφιβολία, θα βάρυνε και το βιογραφικό της. Αριστούχος του Τμήματος ΜΜΕ του Παντείου, μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες, τρεις ξένες γλώσσες, δημοσιεύσεις σε επι- στημονικά περιοδικά. Εργασιακή εμπειρία, όμως, ελάχιστη. Κι απ’ ό,τι διαπίστωσε, όταν πήγε πρώτη φορά να ψάξει για δουλειά, αυτό είναι που μετράει περισσότερο. Για να μην υπολογίσει και την καχυποψία –αν όχι την περιφρόνηση– απ’ όσους θεωρούνται παλιές καραβάνες στον χώρο. «Αυτά είναι χαρτιά. Ωραία για κορνίζες σε γραφεία, εδώ όμως με- τράμε εργατοώρες. Αυτό που ψάχνουμε είναι δημοσιογρά- φους ψημένους στη δουλειά, όχι υπερφίαλους πτυχιούχους που νομίζουν πως τα μάθανε όλα στα αμφιθέατρα των πανε- πιστημίων» της πέταξε κάποτε στα μούτρα ένας αρχισυντά- κτης μεγάλης καθημερινής εφημερίδας, γνωστός στην πιά- τσα για το απότομο ύφος του. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπόρεσε τελικά να βρει κάποια θέση σε εφημερίδα, όπως υπολόγιζε κι όπως ονειρευόταν, αλλά σε ένα ταξιδιω- τικό περιοδικό, από τα πρώτα ωστόσο σε κυκλοφορία, με φανατικό αναγνωστικό κοινό και διεθνείς συνεργασίες. Η ποιότητα του περιοδικού και η αγάπη της για τα ταξίδια την παρηγορούσαν και την έκαναν να μεταθέτει για το απώτερο μέλλον τα φιλόδοξα σχέδια της ένταξής της στη δημοσιο- γραφική ομάδα κάποιας μεγάλης και έγκριτης, εννοείται, εφημερίδας. Ήταν που δεν ήθελε να περνιέται και για αχάριστη, κι ας