Καλό μου παιδί (Pocket)

[ 15 ] Κάθομαι στο μεσαίο κάθισμα με τα πόδια διπλωμένα και καθαρίζω από τοφόρεμάμου ελατοβελόνες και σκλήθρες. Χάλια έγινααπόψε. Το μυαλό μου πηγαίνει πάλι στον Γιόναταν. Τον καημενούλη τον Γιό­ ναταν, που έμεινε ολομόναχος στο σπίτι και πρέπει να καθαρίσει. Τον φαντάζομαι να κλαίει, μην ξέροντας πώς να αφαιρέσει τους λεκέδες από το χαλί στο σαλόνι. Είμαι σίγουρη ότι έχουμε τα σωστά απορρυπαντικά στην αποθήκη, αλλά ο μπαμπάς έχει ασφαλίσει την πόρτα με δύο κλειδαριές. Ένα αναγκαίο προληπτικό μέτρο, όπως τόσα και τόσα. Πρέπει πάντα να είμαστε προσεκτικοί. «Γεια σου» ακούγεται μια γυναικεία φωνή. Πετάγομαι αμέσως όρθια από την καρέκλα μου. «Είμαι η αδελφή Ρουτ» λέει χαμογελώντας η γυναίκα και μου δίνει το χέρι της. Της απαντάωότι με λένε Άννα και ότι το όνομά μου είναι καρκινικό. Καρκινικές είναι οι λέξεις που διαβάζονται και κα­ νονικά και αντίστροφα. Για να της το αποδείξω, προφέρω ένα ένα τα γράμματα του ονόματός μου, πρώτα από την καλή και μετά από την ανάποδη. Χωρίς να σταματήσει να χαμογελάει, η αδελφή Ρουτ αποκρίνεται: «Μάλιστα, κατάλαβα». Είναι μεγαλύτερη σε ηλικία από τη μαμά, έχει γκρίζα μαλλιά και είναι λιγάκι στρουμπουλή. Πάνω από την ανοιχτοκίτρινη ποδιά της φοράει μια πολύχρωμη πλεκτή ζακέτα, που φαίνεται αρκετά ζεστή κι έχει καρφιτσωμένη μια κονκάρδα με ένα αρκουδάκι και τηφράση «Be happy». Που στα αγγλικά σημαίνει: «Να είσαι ευτυχισμένος». Ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου. «Παιδί μου, είσαι ξυπόλυτη»παρατηρεί ηαδελφήΡουτ, βλέποντάς με να κουνάω το μεγάλο δάχτυλο του αριστερού ποδιού μέσα από την τρύπα του καλσόν μου. Το μάνταρε η μαμά, μια μέρα που ένιωθε καλά. Σίγουρα θα έβαζε τις φωνές αν έβλεπε ότι το τρύπησα πάλι.