Καλό μου παιδί (Pocket)

[ 12 ] Τ ην πρώτη μέρα χάνω την αίσθηση του χρόνου, την αξιοπρέπειά μου και έναν τραπεζίτη. Σε αντάλλαγμα, όμως, διαθέτω πλέον δύο παιδιά και μία γάτα. Δεν θυμάμαι τα ονόματά τους, εκτός από της γάτας, που τη λένε Δεσποινίδα Τίνκι. Έχω επίσης έναν άντρα. Είναι ψηλός, με κοντά, σκούρα μαλλιά και γκρίζα μάτια. Τον παρα­ τηρώ με την άκρη του ματιού μου, έτσι όπως κάθομαι στον παμπά­ λαιο καναπέ, κολλημένη πάνω του. Με κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά του και οι πληγές στην πλάτη μου πάλλονται, θαρρείς και η καθεμία έχει τον δικό της, ατομικό σφυγμό. Στο μέτωπό μου έχω ένα κόψιμο που με τσούζει φριχτά. Κάθε τόσο χάνω τοφως μου ή βλέπω λευκές λάμψεις. Και προσπαθώ απλώς να συνεχίσω να αναπνέω. Δεν ξέρωαν είναι πράγματι βράδυ ή αν έτσι αποφάσισε εκείνος. Τα παράθυρα είναι ερμητικά σφραγισμένα με λαμαρίνες. Εκείνος φτιάχνει τη μέρα και τη νύχτα. Σαν Θεός. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι τα χειρότερα πέρασαν, αλλά υποπτεύομαι ότι σύντο­ μα θα πάμε μαζί στο κρεβάτι. Τα παιδιά έχουν ήδη φορέσει τις πι­ τζάμες τους.Τουαγοριού τούπέφτει κάπως μικρή, ενώτουκοριτσιού υπερβολικά μεγάλη · τα μανίκια κρέμονται από τα χέρια της. Τα παι­ διά είναι γονατισμένα κατάχαμα λίγο πιο πέρα από τον καναπέ, με τις παλάμες απλωμένες προς την ξυλόσομπα, για ναρουφήξουν όση ζέστη τής έχει απομείνει. Η φωτιά έχει δώσει τη θέση της σ’ έναν μαύρο σωρό από στάχτες, όπου εδώ κι εκεί λάμπουν πυρωμένα καρβουνάκια. Τον παραλογισμό της όλης κατάστασης συμπληρώ­ νουν οι καθάριες φωνούλες των παιδιών που φλυαρούν χαρωπά. Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς λένε. Τα ακούω υπόκωφα, σαν να έχω βαμβάκι στ’ αυτιά, ενώ παράλληλα συλλογίζομαι πώς θα σκοτώσω τον πατέρα τους.