Καλό μου παιδί (Pocket)

[ 22 ] δεν το επέτρεπε, μέναμε στο σπίτι και φτιάχναμε παζλ ή ψήναμε κουλουράκια. Θεέ μου, πώς της άρεσε να τρώει τη ζύμηωμή, κατευ­ θείαν απ’ το μπολ. Και συνήθως έτρωγε τόσο πολλή, που στο τέλος έβγαινε μετά βίας μισό ταψί κουλουράκια». Η αδελφή Ρουτ εξακο­ λουθεί να γελάει. Πρέπει να την αγαπάει πολύ την κόρη της. «Κι εμείς φτιάχνουμε παζλ» της λέω. «Αλλάδενψήνουμε κουλου­ ράκια. Βλέπετε, η μαμά μου είναι πολύ αδέξια, κι έτσι δεν πολυπλη­ σιάζει τον φούρνο». Φέρνω τρομαγμένη το χέρι στο στόμα μου. Δεν κάνει να λέω συνέχεια πως η μαμά είναι αδέξια. «Άννα;» Πρέπει πάντα να σεβόμαστε τους γονείς μας. «Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσουμε επειγόντως με τον μπαμπά σου» λέει η αδελφή Ρουτ. «Προσπάθησε, σε παρακαλώ, να θυμηθείς τον αριθμό του τηλεφώνου σας στο σπίτι». «Δεν έχουμε τηλέφωνο». «Μήπως θυμάσαι τουλάχιστον τη διεύθυνσή σας; Το όνομα του δρόμου όπου μένετε; Τότε θα μπορούσαμε να στείλουμε κάποιον να φέρει τον μπαμπά σου». Κουνάω το κεφάλι μου, πολύ αργά. Ηαδελφή Ρουτ δεν εννοεί να το καταλάβει. «Μα δεν πρέπει να μας βρουν» ψιθυρίζω. Λένα Η μυρωδιά του αέρα μετά τη βροχή. Το πρώτο και το τελευταίο κομμά-