Καλό μου παιδί

Κ Α Λ Ο Μ Ο Υ Π Α Ι Δ Ι 23 ώσπου εμφανίστηκε το γαλάζιο φως που αναβόσβηνε στο σκο- τάδι, το ασθενοφόρο. Μα όλα αυτά δεν χρειάζεται να τα πω στην αδελφή Ρουτ. Ξέρει πολύ καλά πως η μαμά μου είχε ένα ατύχημα. Αλλιώς η μαμά μου δεν θα βρισκόταν εδώ. Η αδελφή Ρουτ με κοιτάζει καλά καλά. Ανασηκώνω τους ώμους και φυσάω το τσάι μου για να κρυώσει · η επιφάνειά του τρεμουλιάζει. Η αδελφή Ρουτ μού είπε πως είναι τσάι από κυνόροδο και πως ήταν το αγα- πημένο τσάι της κόρης της, όταν ήταν μικρή. «Και πάντα με μια μεγάλη κουταλιά μέλι. Ήταν τρομερά γλυκατζού». Γλυκα- τζού . Δεν νομίζω ότι είναι υπαρκτή αυτή η λέξη, αλλά μου αρέσει. «Την κόρη μου τη λένε Νίνα» λέει η αδελφή Ρουτ. «Σαν τη Νίνα Σιμόν, μια πολύ διάσημη τραγουδίστρια της τζαζ. My baby don’t care for shows» αρχίζει να τραγουδάει, μάλλον παράφωνα. « My baby don’t care for clothes. My baby just cares for me . Σου θυ- μίζει τίποτα αυτό το τραγούδι;» Της απαντάω με ένα αρνητικό νεύμα. «Έπρεπε να το φανταστώ» λέει γελώντας. «Τα παιδιά της ηλικίας σου δεν ακούνε ακόμη τέτοια μουσική. Ή εγώ τραγουδάω χάλια. Τέλος πάντων, όταν η Νίνα μου ήταν στην ηλικία σου, πηγαίναμε κάθε μέρα στην παιδική χαρά, όταν το επέτρεπε ο καιρός. Κι όταν δεν το επέτρεπε, μέναμε στο σπίτι και φτιάχνα- με παζλ ή ψήναμε κουλουράκια. Θεέ μου, πώς της άρεσε να τρώει τη ζύμη ωμή, κατευθείαν απ’ το μπολ. Και συνήθως έτρω- γε τόσο πολλή, που στο τέλος έβγαινε μετά βίας μισό ταψί κουλουράκια». Η αδελφή Ρουτ εξακολουθεί να γελάει. Πρέπει να την αγαπάει πολύ την κόρη της. «Κι εμείς φτιάχνουμε παζλ» της λέω. «Αλλά δεν ψήνουμε κουλουράκια. Βλέπετε, η μαμά μου είναι πολύ αδέξια, κι έτσι δεν πολυπλησιάζει τον φούρνο».