Κάλμαν

Κ Α Λ Μ Α Ν 25 καβάλα, με το κεφάλι του κατακόκκινο, μου πιέζει τα χέρια στο πάτωμα, φωνάζει απεγνωσμένα τη μάναμου και ουρλιάζει μες σταμούτραμου να ησυ- χάσω επιτέλους, που να με πάρει ο διάολος. Σκότωσα τηνπρώτημουπολικήαλεπού στα έντεκα. Οι αλεπούδες είναι σκέτηπληγή, αν και βρίσκονταν εδώ προτού έρθουν οι Βίκινγκ. Επιτρέπεται να τις πυροβολείς τις αλεπούδες. Στην πραγματικότητα, όλα έγιναν πολύ γρήγορα και ένιωσα τέτοια έκπλη- ξη, που δεν πρόλαβα ούτε να ταραχτώ. Κάναμε βόλ- ταστους αγρούς και ξάφνουπετάχτηκεμπροστάμας μία, πρόβαλε το κεφάλι της πάνω από ένα σωρό με χορτάρια, μας είδε δηλαδή, αλλάπάνωστην ταραχή της δεν έβρισκε κρυψώνα. Ο παππούς μού έβαλε με το ζόρι την καραμπίνα στο χέρι, δεν είπε τίποτα, μονάχακοίταξε τηναλεπούμε ταμάτιαμισόκλειστα, η αλεπού τον κοίταξε κι αυτή κατατρομαγμένη κι εγώ κατάλαβα. Έβαλα την καραμπίνα στον ώμο, η αλεπού το έβαλε στα πόδια, αλλά εγώ την ακολού- θησα τρέχοντας, με την άκρη του δαχτύλου στη σκανδάλη, την τράβηξααπαλά, μέχρι πουαντήχησε πέρα στους λόφους ο κρότος. Το κλότσημα του υπο- κόπανου ούτε που το ένιωσα.Ηκαρδιάμου χτυπού- σε πιο δυνατά. Ηαλεπού σωριάστηκε στο ένα πλευ-