Κάλμαν

Κ Α Λ Μ Α Ν 23 κάνει έναν πήδο προς τα εμπρός. Και γι’ αυτό η μάνα μου προσπάθησε να με καθησυχάσει, με βε- βαίωσε πως με εμπιστεύεται απολύτως, πως ξέρω να χειρίζομαι όπλα, πως σίγουρα είμαι καλός σκο- πευτής, πράγμα, άλλωστε, που μπορούσε να επι- βεβαιώσει και ο παππούς, που μ’ όλον αυτόν τον καβγά κουνούσε μονάχα το κεφάλι και είχε στείλει τους αστυνομικούς αποκεί που ’ρθανε. Ούτε κι αυ- τός θύμωσε που είχα σκοτώσει τη γάτα της Έλιν- μποργκ. Ήταν της γνώμης πως η μάνα μου υπερ- βάλλει, γιατί δεν είμαι δα και τόσο πολύ διαφορε- τικός, εδώ που τα λέμε, δεν αξίζει ούτε να το ανα- φέρει κανείς, εκεί έξω υπάρχουν, είπε, πολύ μεγα- λύτεροι βλάκες, το θέμα δεν είναι τι βαθμούς παίρ- νεις στο σχολείο, αλλά πώς φέρεσαι στους άλλους, τι άνθρωπος είσαι και τα λοιπά. Κι έφερε ένα παρά- δειγμα, και μπράβο του, γιατί είναι σημαντικό να φέρνουμε παραδείγματα, για να καταλαβαίνουν όλοι τι εννοούμε.Μας είπε την ιστορία εκείνου του αθλητή που ζούσε στην Αμερική και ήταν όμορφος και ευγενικός και έγινε και ηθοποιός, αλλά μετά σκότωσε τη γυναίκα του γιατί ζήλευε… μόνο και μόνο γι’ αυτό. Ζήλια. Μπαμ! Και τέλος η ιστορία. Γι’ αυτό εγώ, είπε, είμαι καλύτερος άνθρωπος από κείνον τον διάσημο αθλητή. Αλλά η μάνα μου είπε να τον βάλει ο παππούς εκεί που ξέρει τον αθλητή