Καλά και σήμερα

ΣΟΦΙΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ 10 τητα. Όπως το να πέσει το αεροπλάνο. Να εκτροχιαστεί το τρένο. Να σε χτυπήσει αυτοκίνητο, την ώρα που δια- σχίζεις τη διάβαση. Κοιτώ τον γιατρό. Ψηλός κι αδύνατος σαν μακαρόνι, έχει ένα πρόσωπο οστεώδες και μακρό- στενο, με πλατύ μέτωπο και μπουμπουκωτά χείλια. Αυ- τή τη στιγμή είναι σοβαρός και συγκεντρωμένος. Τόσο συγκεντρωμένος στην οθόνη του, που δεν μου αρέσει καθόλου. Βλέπω να κοκκινίζουν στο μόνιτορ κάποιες περιοχές. Μετρά διαστάσεις. Πόσα δευτερόλεπτα χρειάζονται για να το σκεφτώ; Και πόσα δευτερόλεπτα για να το ξεστομίσω; – Είναι καρκίνος; – Κατά πάσα πιθανότητα, ναι. Μέσα σε ένα τικ, αυτό που φαινόταν σενάριο επιστη- μονικής φαντασίας γίνεται η ατομική μου πραγματικό- τητα. – Και τώρα; –Και τώρα πρέπει να αποκλείσουμε τις μεταστάσεις, λέει. Θα κάνουμε αξονικές. – Πότε; – Τώρα αμέσως. Περάστε έξω, να σας δώσω το φάρ- μακο. Μάλιστα. Σε όλους αναλογεί ένα ποσοστό πανικού, πόνου, δυστυχίας. Το δικό μου θα είναι αυτό. ————