Καινούργιο αγόρι

Κ Α Ι Ν Ο Υ Ρ Γ Ι Ο Α Γ Ο Ρ Ι | 1 3 «Βρε, βρε» παρατήρησε ο κύριος Μπράμπαντ. «Σαν να ακούω τύμπανα». Η μις Λόουντ, η άλλη δασκάλα της Έκτης, που στεκόταν δί- πλα του, χαχάνισε. «Από πού είπε η κυρία Ντιουκ ότι μας ήρθε;» «Από τη Γουινέα νομίζω. Ή από τη Νιγηρία; Τελοσπάντων από την Αφρική». «Δικός σου μαθητής δεν θα είναι; Καλύτερα δικός σου παρά δικός μου». Η μις Λόουντ ίσιωσε τη φούστα της και άγγιξε τα σκουλαρίκια της, ίσως για να σιγουρευτεί ότι βρίσκονταν ακό- μη στη θέση τους. Ήταν μια νευρική κίνηση που την επαναλάμ- βανε συχνά. Η εμφάνισή της ήταν απλή, με εξαίρεση τα ξανθά, σγουρά μαλλιά της, που ήταν κομμένα καρέ και φουντωτά. Σή- μερα φορούσε λαχανί φούστα, κίτρινη μπλούζα και πράσινους δίσκους για σκουλαρίκια. Τα παπούτσια της ήταν επίσης πρά- σινα με χαμηλό τετράγωνο τακούνι. Η Ντι και οι φίλες της λά- τρευαν να σχολιάζουν την γκαρνταρόμπα της μις Λόουντ. Ήταν νεαρή δασκάλα, αλλά τα ρούχα της δεν έμοιαζαν σε τίποτε με εκείνα των μαθητριών της – τα ροζ και λευκά τισέρτ και τα τζιν με τα κεντητά λουλούδια στην καμπάνα. Ο κύριος Μπράμπαντ ανασήκωσε τους ώμους. «Δεν βλέπω να υπάρχει πρόβλημα». «Όχι, φυσικά όχι». Η μις Λόουντ κράτησε τα ορθάνοιχτα μπλε μάτια της καρφωμένα στον συνάδελφό της λες και δεν ήθελε να χάσει το παραμικρό ψήγμα σοφίας που θα τη βοηθού- σε να γίνει καλύτερη δασκάλα. «Πιστεύεις ότι θα έπρεπε… χμ, να πούμε κάτι στους μαθητές για εκείνον; Για –δεν ξέρω– το ότι