Καινούργιο αγόρι

Κ Α Ι Ν Ο Υ Ρ Γ Ι Ο Α Γ Ο Ρ Ι | 2 1 ρω να δει αν ακόμη τους παρακολουθούσε κανείς. Όλοι τούς παρακολουθούσαν. Στύλωσε το βλέμμα της σε ένα σπίτι απένα- ντι από τον δρόμο του σχολείου –στο σπίτι του Κάσπερ για την ακρίβεια– ελπίζοντας πως όλοι τους θα υπέθεταν ότι την απα- σχολούσαν σημαντικά πράγματα έξω στον ευρύτερο κόσμο παρά το μπροστινό της αγόρι, που έμοιαζε να δονείται ηλεκτρισμένο. Τότε πρόσεξε τη μαύρη γυναίκα που στεκόταν στην άλλη με- ριά του συρμάτινου φράχτη που περιέβαλλε το προαύλιο, με το ένα της χέρι κρατημένο απ’ το σύρμα. Παρότι ήταν κοντή, την έκανε να φαίνεται ψηλότερη ένα φουλάρι με κόκκινα και κίτρι- να μοτίβα τυλιγμένο σαν ένα επιβλητικό τουρμπάνι γύρω από το κεφάλι της. Φορούσε ένα μακρύ φόρεμα φτιαγμένο από το ίδιο ζωηρό ύφασμα. Πάνω από αυτό φορούσε ένα γκρι χειμωνιάτικο παλτό – παρόλο που ήταν αρχές Μαΐου και είχε ζέστη. Τους πα- ρακολουθούσε. «Η μητέρα μου πιστεύει ότι δεν ξέρω πώς να φερθώ ως και- νούργιος». Η Ντι γύρισε, κατάπληκτη που εκείνος είχε μιλήσει. Στη θέ- ση του δεν θα είχε τολμήσει να πει ούτε λέξη. «Έχεις υπάρξει ξανά ο καινούργιος;» «Ναι. Τρεις φορές σε έξι χρόνια. Αυτό θα είναι το τέταρτό μου σχολείο». Η Ντι πάντα ζούσε στο ίδιο σπίτι, πήγαινε στο ίδιο σχολείο και είχε τους ίδιους φίλους, και ήταν συνηθισμένη σε μια βολι- κή οικειότητα που ενίσχυε ό,τι κι αν έκανε. Δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα ήταν ως καινούργιο κορίτσι και χωρίς να