Ίχνη στο χιόνι

IXNH ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ 25 Παλιά, με τα άλλα παιδιά του χωριού άναβαν δαυλούς και πίσω από σεντόνια χόρευαν ή πάλευαν, κοιτώντας εντυπωσιασμένα τις φιγούρες που ελίσσονταν πάνω στο πανί, όπου ο παραμυθένιος τους κόσμος έμοιαζε να ζω­ ντανεύει και τα πνεύματα έπαιρναν ανθρώπινες μορφές. Οι σκιές που έβλεπε τώρα δεν έμοιαζαν μ’ εκείνες. Ήταν τρομακτικές. Ταγμένες στο μαύρο. Πήγε και αγκάλιασε τον κορμό του γέρικου δέντρου. Αποκοιμήθηκε σ’ αυτή τη στάση. Μόνος. Μπροστά στην πραγματικότητα που όλα τα έδειχνε όπως ήταν: γυμνά και απέριττα.