Ίχνη στο χιόνι

IXNH ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ 23 θύνθηκε στη γέρικη βελανιδιά και χάιδεψε τον τραχύ της κορμό. Στο σπασμένο γυαλί του παράθυρου αντίκρισε τον εαυτό του. Το ξυρισμένο κεφάλι, τα βουρκωμένα του μά­ τια, τα συσπασμένα του χείλη. Πήρε το φλασκί κι ένα πανί και μετά πήγε στη μάνα του και έπλυνε τα ματωμένα της μούτρα. Ένιωσε, καθώς την άγγιξε, το παγωμένο της σώμα. Ξαπλωμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, σαν να κοιμό­ ντουσαν. Για μια στιγμή τού ήρθε να τους φωνάξει να ση­ κωθούν, αλλά το μετάνιωσε και δεν είπε τίποτα. Την είδε, όπως παλιά, να βάφει τους τοίχους με ασβέ­ στη, να ρίχνει λεβάντα σε κάθε γωνιά, ν’ απλώνει τα κε­ ντητά τραπεζομάντιλα της προίκας της στο τραπέζι, εργό­ χειρα της μάνας της.Να ανοίγει φύλλο για την πίτα. Έφερε στον νου τον πατέρα του, τις μέρες του Πάσχα, όταν έσφαζε το αρνί, κρεμώντας το σ’ ένα τσιγκέλι κάτω από τη βελανιδιά. Να τροχίζει το μαχαίρι στην τσακμακό­ πετρα και να κάνει μια μικρή χαρακιά λίγο πιο πάνω από τον μηρό του ζώου και να το φουσκώνει με το στόμα.Να το γδέρνει με προσοχή.Να του ανοίγει την κοιλιά και να χώ­ νει τα χέρια του μέσα, τραβώντας τα εντόσθια. Αργότερα τον οβελία που είχε ψηθεί στη σούβλα και μοσχομύριζε. Το κλαρίνο,το βιολί και το ντέφι.Τους χορούς.Τα τσάμικα και τα συρτά.