Ίχνη στο χιόνι

IXNH ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ 21 καταλάβει τι συνέβη, λες και κάποιος του επέβαλλε να παίξει έναν ρόλο που δεν γνώριζε,μα παρ’ όλα αυτά έπρε­ πε να υποδυθεί. Την πλησίασε και τη φίλησε, όμως μετά απομακρύν­ θηκε φοβισμένο. Δεν άντεχε να βλέπει εκείνες τις παγω­ μένες κόγχες να τον κοιτάζουν ερευνητικά, σαν να τον παρακαλούσαν να την ελευθερώσει από τη στυγνή αυτή φυλακή. Μπήκε στο σπίτι.Είχαν σπάσει το παράθυρο του δεύτε­ ρου δωματίου. Το μπαούλο με τα ρούχα ήταν αναποδογυ­ ρισμένο.Η φωτιά είχε σβήσει. Του φάνηκε ξένος ο χώρος. Σαν να τον έβλεπε πρώτη φορά. Λες και ήταν περαστικός αποδώ. Παρατήρησε τα δοκάρια της οροφής,τους πλίνθους της στέγης απ’ όπου εισχωρούσαν οι αχτίδες του ήλιου, τους πέτρινους τοίχους. Το τραπέζι το οποίο ήταν φαγωμένο από διάφορες αδέξιες μαχαιριές, γεμάτο λεκέδες που εί­ χαν ποτίσει στο ξύλο. Το πανωφόρι της μάνας του κρεμα­ σμένο στην πρόκα.Το τελάρο που είχαν τυλιγμένο με τούλι και εκεί φύλαγαν το αλάτι και το αλεύρι.Τη μισάντρα με τα σκεπάσματα.Τα υφαντά μαξιλάρια και τους σοφράδες. Πλησίασε στο κρεβάτι του. Η βελέντζα ήταν πεταμένη στο πάτωμα. Άνοιξε τη δίφυλλη πόρτα του ντουλαπιού. Πριν από δύο χρόνια είχε περάσει ένας φωτογράφος από