Ίχνη στο χιόνι

IXNH ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ 19 Βγήκε από την κρυψώνα και πλησίασε προς το σπίτι. Μόλις τον είδαν οι άντρες, αιφνιδιάστηκαν, έστρεψαν τα τουφέκια, τον σημάδεψαν. Εκείνος σήκωσε τα χέρια ψηλά και στάθηκε ακίνητος. «Εμένα δεν ψάχνετε,ωρέ;» είπε.«Αφήστε ήσυχη την κυρά». Η Σοφία πήγε να σηκωθεί αλλά ο άντρας της της έκανε νόημα να μην κουνηθεί. Άκουσε τη σπαραξικάρδια κραυγή της κι ένιωσε το στομάχι του να σφίγγει σαν να του είχαν ρίξει γροθιά. «Εδώ μου ταμπουρώθηκες» είπε ένας από τους άντρες. «Τι τα ’θελες τα μεγαλεία και τις δόξες με τους αντάρτες;» Έφτυσε με αηδία στο χώμα. «Ντροπή σου». Ο πατέρας του Περικλή τον κοίταξε και μίλησε ήρεμος. «Ό,τι είναι να κάνεις κάν’ το». Εκείνος γέλασε σαρκαστικά και τον πυροβόλησε εν ψυχρώ. Ο Γιώργος Αδάμος σωριάστηκε στο χώμα. Ο κα­ πνός από την κάννη υψώθηκε και ύστερα διαλύθηκε στην καθαρή ατμόσφαιρα. Η γυναίκα έτρεξε προς το μέρος του, έσκυψε πάνω από τον άντρα της και άρχισε να σταυροκοπιέται αλλο­ παρμένη. Είδε με την άκρη του ματιού της τον στρατιώτη να πλησιάζει, ανεμίζοντας το τσεκούρι. Ένιωσε το δυνα­ τό χτύπημα. Έμεινε σ’ εκείνη τη στάση, προσηλωμένη σε κάτι αόριστο, κοιτώντας πέρα μακριά, ίσως τις χιονισμέ