ΤΑΣΟΎΛΑ ΕΠΤΑΚΟΊΛΗ • ΣΤΕΛΛΑ ΣΤΕΡΓΊΟΎ ΊΣΤΟΡΊΕΣ ΜΕ ΟΎΡΑ ΠΟΥΑΡΟ, Η ΦΩΚΙΑ
Πρώτη έκδοση Mάιος 2025 KEIMENO Τασούλα Επτακοίλη ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ Στέλλα Στεργίου ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΔΟΚΙΜΙΩΝ Θοδωρής Τσώλης ΣΕΛΙΔΟΠΟΗΣΗ Ουρανία Λυμπεροπούλου ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ Ρεντουάν Αμζλάν ISBN 978-618-03-4382-3 ΒOΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ 84382 Κ.Ε.Π. 6260 Κ.Π. 21468 © 2024, Εκδόσεις ΜΕΤAΙΧΜΙO και Τασούλα Επτακοίλη Eκδόσεις ΜΕΤAΙΧΜΙO Ιπποκράτους 118, 114 72 Αθήνα, τηλ.: 211 3003500 metaixmio.gr • [email protected] Κεντρική διάθεση Ασκληπιού 18, 106 80 Αθήνα, τηλ.: 210 3647433 Bιβλιοπωλεία ΜΕΤAΙΧΜΙO Aσκληπιού 18, 106 80 Aθήνα, τηλ.: 210 3647433 Πολυχώρος, Ιπποκράτους 118, 114 72 Αθήνα, τηλ.: 211 3003580, fax: 211 3003581 Σε όλα τα παιδιά που αγαπούν τα ζώα και θα γίνουν οι αυριανοί εθελοντές που θα τα προστατεύουν. Τ. Ε.
4
5 Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Ο άνεμος φυσούσε μανιασμένα. Τα κύματα τον χτυπούσαν. Δε θυμόταν πόσες ώρες κολυμπούσε. Ήταν κουρασμένος, νύσταζε και πεινούσε. Και τι δε θα έδινε για λίγο γάλα… Όμως έπρεπε να κάνει άλλη μια προσπάθεια. Έβγαλε όλο τον αέρα από τους πνεύμονές του και έκλεισε τα ρουθούνια του πριν βουτήξει ξανά. Κάτω από το νερό έβλεπε καλύτερα κι ας ήταν ελάχιστο πια το φως. Ίσως αυτή τη φορά κατάφερνε να τη βρει. Έπρεπε να τη βρει. Τίποτα άλλο δεν ήθελε, μόνο αυτό: να ακουμπήσουν ξανά οι μουσούδες τους.
6 Η βουτιά τον έφερε κοντά στον βυθό, ανάμεσα σε ένα κοπάδι καλαμάρια. Κολυμπούσαν και τα πλοκάμια τους πήγαιναν αργά πέρα δώθε, όλα στον ίδιο ρυθμό, σαν να χόρευαν χούλα χουπ. «Σας παρακαλώ, βοηθήστε με» τους είπε. Αυτά έβαλαν τα γέλια. Τόσο δυνατά γελούσαν, που τα πλοκάμια τους τώρα κινούνταν γρήγορα, σαν να χόρευαν ζούμπα. «Να σε βοηθήσουμε; Χα χα χα χα χα, εσύ έχεις στ’ αλήθεια θράσος!» φώναξαν όλα μαζί, σαν χορωδία. «Τι θέλεις, νεαρέ;» τον ρώτησε ένα κοκκινωπό καλαμάρι με άσπρες βούλες που βγήκε από το κοπάδι και στάθηκε μπροστά του. Μάλλον ήταν ο αρχηγός τους. «Ψάχνω τη μαμά μου. Μήπως την έχετε δει;» του απάντησε.
7 Τα γέλια κόπηκαν απότομα. «Δε θα μιλάς σοβαρά, προφανώς αστειεύεσαι! Αν την είχαμε δει, εδώ θα ήμασταν; Ξεχνάς ότι για εσάς τις φώκιες είμαστε μεζεδάκι ξεχωριστό; Εσύ είσαι μωρό, πίνεις γάλα ακόμη, γι’ αυτό δε σε φοβόμαστε. Και τώρα, αν μας επιτρέπεις, πρέπει να φύγουμε. Έχουμε δρόμο μπροστά μας και δε θέλουμε να αργήσουμε» είπε το καλαμάρι-αρχηγός. «Μα, τόση αναισθησία πια; Να μη βοηθάτε ένα μωρό που ζητάει τη μαμά του; Δεν έχετε καρδιά; Κι εγώ μεζές είμαι για τις φώκιες, πολύ πιο λαχταριστός από εσάς, αλλά έχω τρεις καρδιές και στενοχωριέμαι τριπλά» ακούστηκε μια φωνή. Ήταν ένα τεράστιο χταπόδι, που κρυβόταν πίσω από έναν βράχο. Τα καλαμάρια δεν του έδωσαν απολύτως καμία σημασία. Του γύρισαν την πλάτη και απομακρύνθηκαν εκνευρισμένα.
ISBN: 978-618-03-4382-3 ΒΟΗΘ. ΚΩΔ. MHX/ΣΗΣ 84382 Στη διάρκεια μιας μεγάλης θαλασσοταραχής, ο Πουαρό, ένα νεογέννητο φωκάκι, έχασε τη μαμά του. Όσους κατοίκους του πελάγους και αν συνάντησε αναζητώντας τη –χταπόδια και καλαμάρια, μουρμούρες και κολιούς–, κανένας δεν την είχε δει. Και σαν να μην έφτανε η αγωνία του, έπεσε στα χέρια των ανθρώπων. «Ο άνθρωπος είναι το πιο παράξενο από όλα τα πλάσματα που ίσως συναντήσεις στη ζωή σου, γιε μου. Μπορεί να κάνει το καλύτερο αλλά και το χειρότερο» του είχε πει η μαμά του. Ποιο από τα δύο πρόσωπά του θα έβλεπε εκείνος; Οι φώκιες είναι πανέξυπνες και αναγνωρίζουν τα μωρά τους από τη μυρωδιά τους. Τα γουρουνάκια τραγουδούν και μαθαίνουν το όνομά τους μέσα σε λίγες μέρες. Τα γαϊδούρια έχουν χιούμορ και λατρεύουν τα παιχνίδια. Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουμε και αγαπάμε κυρίως τις γάτες και τους σκύλους. Όμως ο κόσμος των άλλων ζώων, αυτών που δεν ξέρουμε τόσο καλά, είναι εξίσου συναρπαστικός. Οι Ιστορίες με ουρά –ιστορίες αληθινές ή σχεδόν– το αποδεικνύουν. από 4 ετών
www.metaixmio.grRkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=