7 Τα γέλια κόπηκαν απότομα. «Δε θα μιλάς σοβαρά, προφανώς αστειεύεσαι! Αν την είχαμε δει, εδώ θα ήμασταν; Ξεχνάς ότι για εσάς τις φώκιες είμαστε μεζεδάκι ξεχωριστό; Εσύ είσαι μωρό, πίνεις γάλα ακόμη, γι’ αυτό δε σε φοβόμαστε. Και τώρα, αν μας επιτρέπεις, πρέπει να φύγουμε. Έχουμε δρόμο μπροστά μας και δε θέλουμε να αργήσουμε» είπε το καλαμάρι-αρχηγός. «Μα, τόση αναισθησία πια; Να μη βοηθάτε ένα μωρό που ζητάει τη μαμά του; Δεν έχετε καρδιά; Κι εγώ μεζές είμαι για τις φώκιες, πολύ πιο λαχταριστός από εσάς, αλλά έχω τρεις καρδιές και στενοχωριέμαι τριπλά» ακούστηκε μια φωνή. Ήταν ένα τεράστιο χταπόδι, που κρυβόταν πίσω από έναν βράχο. Τα καλαμάρια δεν του έδωσαν απολύτως καμία σημασία. Του γύρισαν την πλάτη και απομακρύνθηκαν εκνευρισμένα.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=