Ιστορίες καθημερινής τρέλας

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΑΣ 15 «ΕΓΩ δεν είμαι φυλακή!» Πάρκαρε το αυτοκίνητο και μετέφεραν τα ψώνια μέσα στο σπίτι. «Μαμά!» φώναξε η Λάλα «πήραμε πράγματα! Παγωμέ­ νους ήλιους, αστροναύτες , τα πάντα!». Η μαμά (τη φώναζαν Μαγκ) της απάντησε: «Πολύ ωραία». Κατόπιν είπε στονΝτιουκ: «Διάολε, καλύτερα ναμη βγεις απόψε. Έχω κακό προαίσθημα, μην πας, Ντιουκ». « Εσύ έχεις κακό προαίσθημα; Γλυκιά μου, εγώ το έχω συνέχεια. Είναι μέρος της δουλειάς. Πρέπει να το κάνω. Δεν έχουμε φράγκο. Το παιδί έριξε τα πάντα μες στο κα­ λάθι, από ζαμπόν κονσέρβα μέχρι χαβιάρι». «Χριστέ μου, καλά, δεν μπορείς να βάλεις ένα φρένο στο παιδί;» «Θέλω να είναι χαρούμενη». «Μ’ αυτά που κάνεις δεν πρόκειται να είναι χαρούμενη». «Κοίτα, Μαγκ, στο δικό μου το επάγγελμα είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα πας και στη φυλακή. Δεν το κάνεις θέμα. Είναι μέρος της δουλειάς. Εγώ μπήκα ελάχιστες φορές στη φυλακή. Ήμουν πιο τυχερός από τους περισ­ σότερους». «Τι θα έλεγες να κάνεις καμιά τίμια δουλειά;» «Μωρό μου, όλες οι δουλειές είναι για κλάματα. Και δεν υπάρχουν τίμιες δουλειές. Πεθαίνεις, όποια δουλειά κι αν κάνεις. Κι εγώ την έχω πάρει την απόφασή μου – είμαι κάτι σαν οδοντίατρος, ας πούμε, που αφαιρεί δόντια από την κοινωνία. Δεν ξέρω να κάνω άλλη δουλειά. Και τώρα