Ιστορίες καθημερινής τρέλας

ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΒΣΚΙ 14 «Λοιπόν, μαμά, αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι και στους δυστυχισμένους ανθρώπους αρέσει να κάνουν κακό». «Δεν υπάρχουν καθόλου ευτυχισμένοι άνθρωποι;» «Υπάρχουν πολλοί που προσποιούνται ότι είναι ευτυχι­ σμένοι». «Γιατί;» «Επειδή νιώθουν ντροπή και φόβο και δεν έχουν τα κότσια να το παραδεχτούν». «Εσύ φοβάσαι;» «Απλώς έχω τα κότσια να το παραδεχτώ μπροστά σου – είμαι τόσο φοβισμένος, μαμά, που νομίζω ότι μπορεί να πεθάνω από στιγμή σε στιγμή». «Μωρό, θέλεις το μπουκάλι σου;» «Ναι, μαμά, αλλά ας πάμε πρώτα στο σπίτι». Συνέχισαν την πορεία τους, έστριψαν δεξιά στη λεωφό­ ρο Νόρμαντι. Όταν έπαιρναν δεξιές στροφές, οι πιθανό­ τητες να τους χτυπήσουν ήταν λιγότερες. «Θα πας για δουλειά απόψε, μωρό;» «Ναι». «Γιατί δουλεύεις τη νύχτα;» «Είναι πιο σκοτεινά. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να με δουν». «Γιατί δεν θέλεις να σε βλέπουν οι άνθρωποι;» «Επειδή, άμα με δουν, μπορεί να με πιάσουν και να με βάλουν φυλακή». «Τι είναι φυλακή;» «Τα πάντα είναι φυλακή».