Ιστορίες καθημερινής τρέλας

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΑΣ 21 Αγκάλιασε το παιδί. «Άχου, είσαι τόσο ζεστή, σαν ζεστό ζαμπονάκι, σαν ζεστό ντόνατ!» «ΔΕΝ είμαι ούτε ζαμπονάκι ούτε ΝΤΟΝΑΤ! ΕΣΥ είσαι ζαμπονάκι και ντόνατ!» «Απόψε έχει πανσέληνο. Έχει πολύ φως, πάρα πολύ φως. Φοβάμαι, φοβάμαι. Χριστέ μου, τον αγαπώ, αχ, Χρι­ στέ μου…» Η Μαγκ έγειρε πάνω σ’ ένα κουτί από σκληρό χαρτόνι και πήρε ένα βιβλίο με παιδικά παραμύθια. «Μαμά, γιατί η καρύδα έχει τρίχες;» «Τρίχες η καρύδα;» «Ναι». «Μισό λεπτό, έχω βάλει καφέ να γίνεται. Άκουσα τον καφέ να βράζει. Περίμενε να πάω να σβήσω το μάτι». «Εντάξει». ΗΜαγκ πήγε στην κουζίνα και η Λάλα έμεινε καθισμέ­ νη στον καναπέ περιμένοντάς την. Στο μεταξύ, ο Ντιουκ στεκόταν έξω από μια κάβα στη γωνία των λεωφόρων Χόλιγουντ και Νόρμαντι κι αναρω­ τιόταν: Τι στον διάολο πάω να κάνω τι στον διάολο πάω να κάνω τι στον διάολο πάω να κάνω. Η φάση ήταν περίεργη, κάτι πήγαινε στραβά. Μπορεί να πεταγόταν κάποιος κερατάς που κρυβόταν πίσω από το ταμείο κρατώντας ένα Λούγκερ, έτσι την πάτησε ο Λούι. Τον έκανε κομμάτια, λες και ήταν πήλινη πάπια σε σκο­ πευτήριο του λούνα παρκ. Νόμιμη άμυνα σε απόπειρα δολοφονίας. Ολόκληρος ο κόσμος κολυμπούσε στα σκατά της νόμιμης άμυνας.