Ιστορίες καθημερινής τρέλας

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΤΡΕΛΑΣ 17 «Τράβα και ΓΑΜΗΣΟΥ! Έκανα ένα λάθος, ένα τεχνικό λάθος! Ήμουν νέος, δεν καταλάβαινα τους ηλίθιους κανό­ νες τους…» «Και τι κάνεις τώρα; Προσπαθείς να δικαιολογήσεις την ηλιθιότητά σου;» «Χα, αυτό ήταν καλό ! Μου άρεσε. Μανταμίτσα. Είσαι ένα μουνί, αυτό είσαι. Δεν είσαι τίποτ’ άλλο από ένα μου­ νί στα σκαλιά του Λευκού Οίκου, ορθάνοιχτο και με μυαλό κουκούτσι…» «Ντιουκ, σε ακούει το παιδί». «Ωραία. Και θα τελειώσω την κουβέντα μου. Βρομόμου­ νο. ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗ. Αυτή είναι η λέξη που χρησιμοποιούν όλοι αυτοί οι άτιμοι στο Μπέβερλι Χιλς που μας ρουφούν το μεδούλι. Είναι τόσο, μα τόσο καθωσπρέπει και ΦΙΛΑΝΘΡΩ­ ΠΟΙ. Οι γυναίκες τους ακούνε Μάλερ στην Αίθουσα Μου­ σικής και κάνουν δωρεές, για να γλιτώνουν φόρους. Και τις ψηφίζουνως τις δέκα πιο επιτυχημένες γυναίκες της χρονιάς στους Los AngelesTimes . Και ξέρεις τι μας κάνουν οι ΣΥΖΥΓΟΙ τους;Μας αποδεκατίζουν στα ελεεινά τους εργοστάσια.Μας δίνουν μειωμένο μισθό, τσεπώνουν τη διαφορά και κανένας δεν κάνει ερωτήσεις. Τα πάντα είναι γαμημένα, δεν το βλέ­ πεις; Δεν μπορεί κανείς να το ΔΕΙ;» «Εγώ…» «ΣΚΑΣΕ! Μάλερ,Μπετόβεν, ΣΤΡΑΒΙΝΣΚΙ! Σε βάζουν να δουλεύεις υπερωρίες για το τίποτα! Σου πίνουν το αίμα αστα­ μάτητα. Και άμα πεις έστω και ΜΙΑ λέξη, παίρνουν αμέσως τηλέφωνο τον επιτηρητή: ‘‘Συγγνώμη, Τζένσεν, αλλά πρέ­ πει να σε ενημερώσω ότι ο δικός σου έκλεψε είκοσι πέντε