Ιστορίες καθημερινής τρέλας

ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΒΣΚΙ 16 πια είναι πολύ αργά. Και γνωρίζεις πώς φέρονται όλοι σε όποιον έχει κάνει φυλακή. Ξέρεις τι σου κάνουν, σου έχω πει, έχω…» « Θυμάμαι τι μου έχεις πει, αλλά…» «Αλλά αλλά αλλά αλλάαααα!» είπε ο Ντιουκ «άσε με να ολοκληρώσω αυτό που θέλω να πω!». «Ορίστε, πες το». «Αυτοί οι σκατοβιομήχανοι με τους σκλάβους τους που ζουν στοΜπέβερλι Χιλς και στοΜαλιμπού. Αυτοί ειδικεύο­ νται στην ‘‘επανένταξη’’ των φυλακισμένων, των πρώην φυλακισμένων. Παρουσιάζουν την υπό όρους αποφυλάκι­ ση σαν κάτι ρόδινο. Όλο αυτό είναι μια μούφα. Εργασία σκλάβων. Η επιτροπή αποφυλάκισης το γνωρίζει, το γνω­ ρίζουν όλοι εκεί, το γνωρίζουμε κι εμείς. Κάνουν οικονο­ μία στο κρατικό χρήμα, κάνουν κάποιον ακόμα πιο πλού­ σιο. Σκατά. Όλα είναι σκατά. Τα πάντα. Σε βάζουν να κάνεις τη δουλειά τριών ανθρώπων, ενώ εκείνοι κατακλέ­ βουν τους πάντες όντας νόμιμοι – πουλούν σκουπίδια σε τιμές δέκα ή είκοσι φορές πάνω από την αξία τους. Όλα αυτά όμως είναι νόμιμα, σύμφωνα με τον δικό τους νόμο…» «Ανάθεμα, όλα αυτά τα έχω ακούσει άπειρες φορές…» «Κι ανάθεμα αν δεν θα τ’ ακούσεις και ΠΑΛΙ! Έχεις την εντύπωση πως δεν βλέπω και δεν νιώθω τίποτα; Πιστεύεις ότι δεν πρέπει να μιλάω; Ούτε καν στην ίδια μου τη γυναί­ κα; Είσαι η γυναίκα μου ή κάνω λάθος; Δεν πηδιόμαστε; Ζούμε μαζί, έτσι δεν είναι;» « Εσύ είσαι αυτός που τα έχει σκατώσει και τώρα βάζεις τις φωνές».