Ιστορία του κόσμου σε 10 1/2 κεφάλαια

J U L I A N B A R N E S 34 ξύπνησε νιώθοντας τις σουβλιές του πονοκέφαλου από το κρασί νέας εσοδείας; Καταράστηκε τον γιο που τον είχε βρει και όρισε όλα τα παιδιά του Χαμ να υπηρετούν τις οικογένει- ες των δύο αδελφών που είχαν εισέλθει στο δωμάτιο προτάσ- σοντας τα νώτα. Έχει καμιά λογική αυτό; Μαντεύω τι εξήγη- ση θα δώσετε: το ποτό είχε αλλοιώσει την κρίση του, και του πρέπει οίκτος και όχι ψόγος. Καλά, μπορεί. Θα ήθελα όμως να πω το εξής: εμείς τον είδαμε και στην Κιβωτό. Ο Νώε ήταν σωματώδης άντρας – πάνω κάτω στο μέγεθος γορίλα · εδώ πάντως σταματούν οι ομοιότητες. Ο κυβερνήτης του στολίσκου, που στα μισά του Ταξιδιού προήγαγε τον εαυ- τό του σε Ναύαρχο, ήταν ένας άσχημος, άχαρος γέρος που αδιαφορούσε για την προσωπική υγιεινή. Ούτε δικό του τρί- χωμα δεν ήταν ικανός να βγάλει, παρεκτός γύρω από το πρό- σωπο · το υπόλοιπο σώμα του το κάλυπτε με προβιές άλλων ειδών. Αν τον έβαζες πλάι στον γορίλα θα έβλεπες αμέσως ποιο πλάσμα ήταν ανώτερο · ποιο κινούνταν με χάρη, ποιο είχε μεγαλύτερη δύναμη και ποιο διέθετε φυσικό ένστικτο στο ξεψείρισμα. Στην Κιβωτό σπάζαμε διαρκώς το κεφάλι μας με τον γρίφο πώς ο Θεός επέλεξε τον άνθρωπο ως προστατευό- μενό Του παραμερίζοντας πιο προφανείς υποψηφίους. Τα περισσότερα από τα άλλα είδη θα ήταν πιο ευπειθή. Αν είχε προτιμήσει τον γορίλα, αμφιβάλλω αν θα επικρατούσε τέτοια ανυπακοή – πιθανώς να μη χρειαζόταν καν ο Κατακλυσμός. Άσε δε την μπόχα του τύπου... Άλλο πράγμα είναι η βρεγ- μένη γούνα ενός είδους το οποίο την περιποιείται με περη- φάνια κι εντελώς άλλο μια νοτισμένη προβιά με μια κρούστα άλατα πάνω της, που κρέμεται απεριποίητη από τον λαιμό ενός ατημέλητου είδους στο οποίο δεν ανήκει κιόλας. Ακόμα