Ιστορία του κόσμου σε 10 1/2 κεφάλαια

Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α Τ Ο Υ Κ Ο Σ Μ Ο Υ Σ Ε 1 0 1 / 2 Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Α 27 δεν υπήρχε κανένας προφανής κίνδυνος –ούτε αποδεικνυόταν εκ των υστέρων ότι ελλόχευε κάποιος κίνδυνος–, ακόμα και όταν ο Νώε επιδείκνυε σαφώς συγκρατημένη −για τα δεδο- μένα του− συμπεριφορά. Οι τάρανδοι όμως κάτι διαισθάνο- νταν. Κάτι που εμείς δεν ξέραμε τότε. Ήταν σαν να έλεγαν: Αυτά νομίζετε πως είναι τα χειρότερα; Μην είστε τόσο σίγου- ροι. Ό,τι όμως κι αν ήταν αυτό, ούτε οι ίδιοι ήταν σε θέση να το προσδιορίσουν. Επρόκειτο για κάτι μακρινό, σοβαρό... μακροπρόθεσμο. Εμείς οι υπόλοιποι, όπως είναι κατανοητό, είχαμε πιο βρα- χυπρόθεσμες έγνοιες. Τα άρρωστα ζώα, φερ’ ειπείν, αντιμε- τωπίζονταν με αμείλικτο τρόπο. Οι αρχές μάς υπενθύμιζαν διαρκώς ότι δεν βρισκόμασταν σε πλωτό νοσοκομείο και το κλίμα δεν σήκωνε αρρώστιες ή προσποιητές αδιαθεσίες, πράγ- μα που ούτε δίκαιο ήταν ούτε ρεαλιστικό. Κανένας όμως δεν διακινδύνευε να αναφέρει ότι ήταν άρρωστος. Λίγη ψώρα ήταν αρκετή για να βρεθείς στη θάλασσα πριν καν προλάβεις να βγάλεις τη γλώσσα έξω για να σε εξετάσουν. Και μετά, τι νομίζεις ότι συνέβαινε στο υγιές ταίρι σου; Τι να το κάνεις το πενήντα τοις εκατό ενός αναπαραγωγικού ζεύγους; Ο Νώε δεν ήταν ούτε κατά διάνοια ο συναισθηματικός εκείνος τύπος που θα ενθάρρυνε τον πενθούντα σύζυγο να ζήσει την υπό- λοιπη ζωή του. Για να το πούμε κι αλλιώς: τι στο καλό νομίζετε ότι έτρω- γαν ο Νώε και η φαμελιά του στην Κιβωτό; Εμάς έτρωγαν φυσικά. Θέλω να πω, αν ρίξετε μια ματιά στο ζωικό βασίλειο σήμερα, μη μου πείτε ότι θεωρείτε πως αυτά είναι όλα κι όλα τα είδη που υπήρξαν ποτέ; Ότι υπάρχουν ένα σωρό ζώα που λίγο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους, μετά ένα κενό, και μετά