Ιστορία του κόσμου σε 10 1/2 κεφάλαια

J U L I A N B A R N E S 26 γάρι σαύρες, για παράδειγμα, που στο άκουσμα και μόνο του ήχου που έκαναν τα επίσης καμωμένα από κυπαρισσόξυλο σανδάλια του Νώε καθώς κατέβαιναν τη σκάλα που οδηγού- σε στις καμπίνες άλλαζε χρώμα. Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια: η επιδερμίδα τους έχανε τη φυσική της απόχρωση και γινόταν ένα με το περιβάλλον. Ο Νώε, περνώντας μπροστά από το χώρισμα όπου βρίσκονταν, κοντοστεκόταν, απορώντας για μια στιγμή που ήταν άδειο, κι έπειτα απομακρυνόταν αργά. Καθώς ο ήχος των βημάτων του έσβηνε, οι τρομοκρα- τημένες σαύρες ξανάπαιρναν το κανονικό τους χρώμα. Στα χρόνια της μετά Κιβωτόν εποχής φαίνεται πως αυτό το κόλπο αποδείχτηκε πολύ χρήσιμο, όπως και να ’χει όμως ξεκίνησε ως αντίδραση στην εμφάνιση του «Ναυάρχου». Με τους ταράνδους το πράγμα ήταν πιο περίπλοκο. Αυτούς τους διακατείχε διαρκής νευρικότητα, αλλά δεν έφταιγε μό- νο ο φόβος που τους προκαλούσε ο Νώε · ήταν κάτι βαθύτερο. Ξέρετε δα πως κάποια από μας τα ζώα διαθέτουμε την ικα- νότητα να προβλέπουμε. Μέχρι κι εσείς καταφέρατε να το αντιληφθείτε ύστερα από χιλιετίες παρατήρησης των συνη- θειών μας. «Κοίτα» λέτε «οι αγελάδες κάθισαν χάμω στο λι- βάδι. Αυτό σημαίνει πως θα βρέξει». Το ζήτημα βέβαια είναι πολύ πιο λεπτό απ’ ό,τι μπορείτε να φανταστείτε και ο σκοπός ασφαλώς δεν είναι να λειτουργούμε ως φτηνοί ανεμοδείκτες για τα ανθρώπινα όντα. Τέλος πάντων... Η ταραχή των τα- ράνδων, λοιπόν, οφειλόταν σε κάτι βαθύτερο από τη νωεφο- βία και πιο παράξενο από τη νευρικότητα που προκαλεί η καταιγίδα, σε κάτι... μακροπρόθεσμο. Ίδρωναν στο παχνί τους και κατά περιόδους χρεμέτιζαν ανήσυχοι με επίμονη έξαψη, κλοτσούσαν τα χωρίσματα από κυπαρισσόξυλο όταν