Ιστορία του κόσμου σε 10 1/2 κεφάλαια

J U L I A N B A R N E S 22 παχύδερμων που είχαν απομείνει τα οποία προσπαθούσαν να μπουν διά της βίας στην Κιβωτό ή τουλάχιστον να την ανα- ποδογυρίσουν. Όχι όμως · ήταν το ίδιο το σκάφος που τρα- μπαλιζόταν καθώς το νερό το σήκωνε από το καρνάγιο του. Αυτή ήταν, αν ρωτάτε εμένα, η κορυφαία στιγμή του Ταξιδιού· η στιγμή κατά την οποία η αδελφοσύνη ανάμεσα στα ζώα και η ευγνωμοσύνη προς τον άνθρωπο έρρεε όπως το κρασί στο τραπέζι του Νώε. Γιατί μετά... ίσως όμως τα ζώα υπήρξαν εξαρχής αφελή που εμπιστεύτηκαν τον Νώε και τον Θεό του. Ακόμα και προτού φουσκώσουν τα νερά υπήρξαν κάποιοι λόγοι ανησυχίας. Ξέρω ότι το είδος σας έχει την τάση να κα- ταφρονεί τον κόσμο μας, θεωρώντας τον βάναυσο, κανιβα- λικό και δόλιο (αν και ίσως να δέχεστε το επιχείρημα ότι αυτά τα χαρακτηριστικά μάλλον μας φέρνουν πιο κοντά σας παρά μας απομακρύνουν). Μεταξύ μας ωστόσο υπήρχε ανέκαθεν, από τις απαρχές, αίσθημα ισότητας. Ναι, δεν υπάρχει αμφι- βολία, τρώγαμε ο ένας τον άλλο και πάει λέγοντας · τα πιο αδύναμα είδη ήξεραν πολύ καλά τι τα περίμενε αν διασταυ- ρώνονταν με κάτι μεγαλύτερο και συνάμα πεινασμένο. Ξέ- ραμε όμως ότι απλώς έτσι είχαν τα πράγματα. Το γεγονός ότι κάποιο ζώο μπορούσε να σκοτώσει κάποιο άλλο δεν καθιστού- σε το πρώτο ζώο ανώτερο από το δεύτερο, απλώς πιο επικίν- δυνο. Ίσως σας είναι δύσκολο να συλλάβετε αυτή την ιδέα, αλλά μεταξύ μας υπήρχε αμοιβαίος σεβασμός. Το ότι έτρωγες ένα άλλο ζώο δεν ήταν λόγος να το περιφρονείς κιόλας · και το ότι σε έτρωγαν δεν προκαλούσε στο θύμα –δηλαδή στην οικογένεια του θύματος– κάποιον υπερβολικό θαυμασμό για το τρεφόμενο είδος. Όλα αυτά τα άλλαξε ο Νώε − ή ο Θεός του Νώε. Μπορεί