Ιστορία του κόσμου σε 10 1/2 κεφάλαια

Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α Τ Ο Υ Κ Ο Σ Μ Ο Υ Σ Ε 1 0 1 / 2 Κ Ε Φ Α Λ Α Ι Α 21 ληπτοί τόσο εύκολα όσο μια νεαρή άλκη. Πώς τα καταφέρα- με; Χάρη στην προνοητικότητα ενός από τους γονείς μας. Ενώ ο Νώε και οι γιοι του έκαναν μια πρόχειρη σωματική έρευνα στα ζώα που ανέβαιναν τη σανιδόσκαλα, χώνοντας τις άξεστες χερούκλες τους σε προβιές με ύποπτο πάχος μαλ- λιού και διενεργώντας μερικές πρωτόφαντες και άκρως αν- θυγιεινές εξετάσεις προστάτη, εμείς είχαμε ήδη περάσει κά- τω από τη μύτη τους και βρισκόμασταν ασφαλείς στις κουκέ- τες μας. Ένας από τους μαραγκούς του πλοίου μάς είχε κου- βαλήσει στη σωτηρία, χωρίς να το ξέρει. Επί δύο μέρες φυσούσε από κάθε κατεύθυνση ταυτόχρονα · μετά άρχισε να βρέχει. Το νερό έπεφτε καταρρακτωδώς από τον οργισμένο ουρανό για να αποκαθάρει τον αμαρτωλό κό- σμο. Στο κατάστρωμα έσκαγαν στάλες χοντρές σαν αυγά πε- ριστεριού. Οι επιλεγμένοι εκπρόσωποι κάθε είδους μεταφέρ- θηκαν από τον Καταυλισμό των Εκλεκτών στην κιβωτό που προβλεπόταν για τον καθένα – η σκηνή θύμιζε υποχρεωτικό μαζικό γάμο. Ύστερα βίδωσαν τα κουβούσια και όλοι αρχίσα- με να συνηθίζουμε το σκοτάδι, τον εγκλεισμό και την μπόχα. Όχι πως μας ένοιαζαν βέβαια αυτά στην αρχή – μας είχε κα- ταλάβει η ευφροσύνη που είχαμε επιβιώσει. Η βροχή έπεφτε κι έπεφτε, ασταμάτητα, γυρίζοντας ενίοτε σε χαλάζι και κρο- ταλίζοντας πάνω στις σανίδες. Μερικές φορές ακούγαμε απέ- ξω τον βρόντο του κεραυνού και συχνά πυκνά τον θρήνο των εγκαταλειμμένων ζώων. Ύστερα από λίγο καιρό αυτές οι οι- μωγές αραίωσαν, οπότε καταλάβαμε ότι τα νερά είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν. Στο τέλος ήρθε η μέρα που όλοι λαχταρούσαμε. Στην αρχή νομίσαμε πως επρόκειτο για κάποια απέλπιδα επίθεση των