Η ιστορία μιας μουτζούρας

8 Δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Είμαι στριμωγ- μένη ανάμεσα σε δύο προτάσεις που με κοι- τούν με λύπη, οι ψηλομύτες, γιατί αυτές δεν έχουν πάνω τους ούτε ένα τόσο δα σημαδάκι. Σιγά το κατόρθωμα! Πού ακούστηκε παιδικό τετράδιο χωρίς μουτζούρες, ε; Στέκομαι μου- τρωμένη και δε βγάζω κουβέντα. Είμαι θυμω- μένη με όλους! Με την τελεία, με το κόμμα και την παρέα τους (θαυμαστικά, ερωτηματικά, παρενθέσεις κ.λπ.), με τις τέλειες και αλάνθα- στες προτάσεις που κοκορεύονται αλλά δε βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, με την ορθο- γραφία που με δυσκόλεψε τόσο πολύ και ούτε ένα τόσο δα χέρι βοήθειας δε μου ’δωσε, με τη Ρωξάνη που δε με υποστήριξε, αλλά κυρίως με την ίδια τη δασκάλα της που τόσο άκαρδα με ταλαιπώρησε και μου κοτσάρισε πάνω από το κεφάλι ένα κατεβατό λέξεις για να μου τα ψέλνουν! Κανέναν τους δε συμπαθώ. Το μόνο που σκέφτομαι είναι πώς να πάρω την εκδίκη- σή μου…