Η ιστορία ενός έρωτα

Η Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Α Ε Ν Ο Σ Ε Ρ Ω Τ Α 11 Εδώ και κάτι μήνες, είδα μια διαφήμιση στην εφημερίδα. Έλε- γε: ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΓΥΜΝΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΓΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΧΕΔΙΟΥ. $15/ΩΡΑ. Πολύ καλό για ν’ αληθεύει μου φάνηκε. Και όσα έπρεπε να ξεγυμνώσω, επίσης πολλά. Θα τα έβλεπαν πολλά μά- τια. Ωστόσο, κάλεσα τον αριθμό τηλεφώνου. Μια γυναίκα μου είπε να πάω την επόμενη Τρίτη. Προσπάθησα να περιγράψω τον εαυτό μου, αλλά δεν την ενδιέφερε. Όπως και να ’στε, κάνετε , είπε. Οι μέρες κύλησαν αργά. Μίλησα σχετικά στον Μπρούνο , αλλά παρεξήγησε, και νόμισε πως είχα γραφτεί σε σχολή σχεδίου, για να παίρνω μάτι τις γυμνές. Και δεν εννοούσε να καταλάβει. Δείχνουν τα βυζιά τους ; ρώτησε. Ανασήκωσα τους ώμους μου. Και τα απόκρυφά τους ; Αφότου πέθανε η κυρία Φριντ του τετάρτου ορόφου, και πέρασαν τέσσερις μέρες για να τη βρουν, αποκτήσαμε με τον Μπρούνο τη συνήθεια να δίνουμε το παρών ο ένας στον άλλο. Με ασήμαντες προφάσεις. Μου τέλειωσε το χαρτί τουαλέτας , έλεγα, όταν μου άνοιγε την πόρτα. Περνούσε μια μέρα. Έπειτα χτύπη- μα στη δική μου πόρτα. Έχασα το πρόγραμμα της τηλεόρασης , προ- φασιζόταν ο Μπρούνο , κι εγώ πήγαινα να του φέρω το δικό μου, παρόλο που ήξερα ότι το δικό του θα ήταν πάντα στην ίδια θέση στον καναπέ. Μια φορά, ο Μπρούνο κατέβηκε απόγευμα Σαββά- του. Χρειάζομαι ένα φλιτζάνι αλεύρι , είπε. Χοντράδα εκ μέρους μου, βέβαια, ωστόσο δεν συγκρατήθηκα. Μα δεν ξέρεις να μαγειρεύεις . Ακολούθησε μια στιγμή σιωπής. Ο Μπρούνο με κοίταξε κατάμα- τα. Αν θες να μάθεις , αποκρίθηκε, φτιάχνω κέικ . Όταν ήρθα στην Αμερική δεν γνώριζα σχεδόν κανέναν, εκτός από έναν δεύτερο ξάδερφο που ήταν κλειδαράς. Έτσι, δούλεψα γι’ αυτόν. Αν ήταν παπουτσής, θα είχα γίνει παπου- τσής. Αν φτυάριζε σκατά, θα φτυάριζα σκατά κι εγώ. Και όμως. Ήταν κλειδαράς. Μου ’μαθε τη δουλειά, και αυτό έγινα. Είχαμε