Ιστορία ενός οδοιπόρου: Στρατής Δούκας

22 ΚΩΣΤΑΣ ΑΚΡΙΒΟΣ νε γνωστή με το όνομα «Μεγάλα Φόβια». Έδιωξαν από μέρη πατρογονικά πλήθη Ελλήνων. Κατέφυγαν όλοι τότε στις απέναντι νήσους της Ελλάδας. Όπου βρήκε ο καθένας. Οι προγονικές μας εστίες ερημώθηκαν. Κλάμα και οδυρμός έπεσε σε όλους τους δικούς μας. Εκείνο τον χρόνο πήρα την απόφαση να γίνω πιο δραστή- ριος στα πατριωτικά. Ζήτησα και κατατάχτηκα στην Εθνική Άμυνα. Περίμενα ότι τα πράγματα θα έκλιναν προς τη μεριά των Συμμάχων. Αναμένονταν εξελίξεις. Είπα κι εγώ να είμαι έτοιμος για την πρώτη γραμμή,είτε ως οπλίτης είτε με το βαθμό του αξιωμα- τικού. Πρώτα πήγα στο Μέτωπο το Μακεδονικό.Πολέμησα,πή- ρα ένα τραύμα, μου ’δωσαν τον Πολεμικό Σταυρό και το Αγ- γλικό Παράσημο.Παράσημα έλαβα και μετά, στο Μικρασια- τικό Μέτωπο. Ήταν το Αριστείο Ανδρείας και το Διασυμμαχι- κό Μετάλλιο. Έτσι τα λέγανε τότε. Η διαταγή να κατευθυνθώ στο Μέτωπο της Προύσας ήρ- θε στις αρχές του 1920.Σ’ αυτά τα μέρη έζησα την περιπέτεια του πολέμου. Πρωτύτερα, τον Μάη του ’19, βρέθηκα στη Σμύρνη. Εκεί χάρηκα το μεγάλο όνειρο. Κρατημένα τα έχω εδώ μέσα, στο μυαλό και στην καρδιά μου. Μέχρι και τι τραγούδησε στην αποβάθρα η Μαρίκα Κοτοπούλη, η ηθοποιός που συνόδευε το στράτευμα, δεν μπορώ να ξεχάσω. Ύστερα, βέβαια, άρχισε ο σφοδρός πόλεμος. Σε όλες τις εφόδους που κάναμε στα περίχωρα και μέσα